در سالهای اخیر با توسعه شهرنشینی، احداث ساختمان های بلند و واحدهای صنعتی و تولیدی بزرگ، آتش سوزی به یک بحران در مدیریت شهری بدل شده است. در کنار آتش سوزی هایی که سالانه در شهرهای مختلف کشور رخ میدهد، میتوان به آتش سوزی ساختمان پلاسکو، پتروشیمی بوعلی ماهشهر، پالایشگاه تهران و ساختمانی تاریخی در میدان حسنآباد تهران به عنوان برخی از بزرگترین آتش سوزی های شهری اشاره کرد؛ اما سوال مهم اين است كه آيا جلوگيری يا به حداقل رساندن دامنه خسارتهای حوادث اينچنينی امكانپذير نبوده است؟ هنگام وقوع آتش سوزی، گذر هر ثانیه برای ایمنی ساکنان و آتشنشانان حیاتی است و تاخیرهای جزئی نیز میتواند پیامدهای مخربی داشته باشد. با توسعه فناوریهای نوین هوشمندسازی به ویژه اینترنت اشیا در بخشهای مختلف میتوان گفت بهره برداری از این فناوریها در مدیریت بحران و کنترل عملیات حیاتی، یکی از بزرگترین دستاوردهای فناورانه به منظور نجات جان انسانها و کاهش خسارتهای مالی بوده است. سیستم های پایش وقوع حریق و اعلام هشدار یکی از راهکارهای هوشمندسازی شهری هستند که به مدیریت اعلام و اطفای حریق در محیط های باز و بسته کمک میکنند و به گروههای امداد و نجات این امکان را میدهند که با تکیه بر دادههای لحظهای و دقیق، عملیات اطفای حریق را کنترل کنند و خسارتهای ناشی از سوانح آتشسوزی را به حداقل برسانند. این دادهها از طریق سنسورها یا دوربینهای نظارتی جمعآوری و توسط سیستم مرکزی پردازش میشوند تا با بهبود آگاهی از موقعیت و وضعیت حریق به شهروندان و آتشنشانان کمک کنند. در حقیقت سامانههای هوشمند علاوه بر پایش وقوع حریق میتوانند با ترکیب فناوری های جدید مانند واقعیت مجازی و مدلسازی اطلاعات ساختمان و تحلیل دادههای مربوط به میزان انتشار دود و دمای محیط، اطلاعات مهمی را در خصوص تراکم حریق در اختیار گروه امداد و نجات قرار دهند و قطعاً این مساله در مهار...