میزان فشار آن کلیک نهایی

جک ما، موسس و مدیرعامل افسانه‌ای علی‌بابا و ثروتمندترین شهروند چینی می‌گوید:«ما هر روز 60 میلیون تعامل یا تراکنش کامل داریم. مردم همدیگر را نمی‌شناسند. من شما را نمی‌شناسم، محصول را برایتان می‌فرستم، شما من را نمی‌شناسید، پول را برایم منتقل می‌کنید.» هر چند این جمله‌ صاحب بزرگ‌ترین نهاد فروش آنلاین -که حالا حتی بزوس و آمازونش را هم پشت سر گذاشته- را می‌توان کنایه‌ای مغرورانه به موفقیت خودش تلقی کرد اما می‌تواند یادآور لحظه‌ای در ذهن ما خریداران آنلاین نیز باشد؛ همان لحظه تردیدآمیز که پس از ورود، اطلاعات کارت بانکی‌مان را در فیلد مورد نظر برای یک خرید آنلاین وارد کنیم، می‌خواهیم آن کلیک نهایی را انجام دهیم. شما را نمی‌دانم اما من هر بار در این لحظه از خودم می‌پرسم که چرا باید به کاری که می‌کنم اطمینان داشته باشم؟ اینکه خریدی که می‌کنم واقعی است یا نه و آیا کالای مورد نظر به دستم خواهد رسید یا نه پیشکش، مهم‌تر آن است که اطلاعات حساب بانکی‌ام محفوظ بماند. کابوس اصلی آن است که مدتی بعد پیامکی دریافت کنم که نشان از خالی کردن حقیقی حسابم به نقطه‌ای نامعلوم در فضای نامعلوم‌تر مجازی باشد. این کابوس هیچ وقت تاکنون به واقعیت نپیوسته است اما از قدیم گفته‌اند که هر کاری یک بار می‌شود. پس آیا باید همیشه به دنبال نشان اعتماد دیجیتالی روی سایت‌های فروش آنلاین باشم؟ آیا باید به حرف مردم در این مورد اکتفا کنم؟ آیا دیدن شماره تلفن تماس یا آیکون «درباره ما» کفایت می‌کند؟ همه این نشانه‌های مثبت را اگر با همه پارامترهای بدبینی (یا واقع‌بینی) جمع ببندیم، برآیندش می‌شود میزان نیروی فشار نوک انگشتان‌مان هنگام کلیک آیکونی به نام خرید روی آن سایت. این نیرو را شاید بتوان اعتماد نامید که مثل همه چیزهای دیگر ما آدم‌ها ویژگی نسبیت را یدک می‌کشد. اصولاً مگر می‌شود در رابطه‌ای دوسویه اعتماد مطلق داشت؟ میر...