حقوق کاربران در قراردادهای SaaS؛ فردیت جمع‌گرا یا جمعیت فردگرا؟

قراردادها اصولاً برای حفظ حقوق طرفین تنظیم می‌شوند، خصوصاً در شرایطی که خلاء قانونی در حمایت از حقوق آنها وجود داشته باشد. بنابراین با توجه به اینکه مفاهیمی مانند رایانش ابری، فضای ابری، اپلیکیشن‌های آنلاین یا SaaS مفاهیمی جدید در دنیای حقوق و تعهدات محسوب می‌شوند و هنوز در بسیاری از کشورها، چالش‌های زیادی در تفسیر قوانین و مقررات برای حمایت از حقوق طرفین وجود دارد، قرارداد در واقع قانون طرفین خواهد بود. البته با اینکه کفه ترازو، قاعدتاً به سمت سرویس‌دهنده SaaS یا فضای ابری سنگین‌تر است اما قوانین عام و اصول حقوقی مانند قانون تجارت الکترونیکی، قانون حمایت از مصرف‌کننده و حفظ نظم عمومی، می‌توانند تا حدی زمینه‌های خوبی برای حمایت از حقوق کاربران فراهم آورند. در این نوشته، تلاش خواهد شد مهم‌ترین حقوق کاربران در فضای ابری و در استفاده از نرم‌افزارهای مبتنی بر SaaS بررسی شود. حقوق کاربر در استفاده از نرم‌افزارها و برنامه‌های SaaS را می‌توان در نگاهی کلی به سه دسته تقسیم‌بندی کرد: حق دسترسی کاربر و حدود آن، حفظ اطلاعات و حریم شخصی کاربر و حق مالکیت بر داده‌های کاربر. البته در یک تحلیل حقوقی بسیار جزئی‌تر، به طور قطع حقوق دیگری نیز برای کاربران قابل اشاره و بررسی خواهد بود که از حوصله این نوشته خارج است و بیشتر بر اساس موضوعات مبتلا به می‌توانند مورد استخراج قرار گیرند. ۱. حق دسترسی کاربر و حدود آن فرض کنید که آپارتمانی اجاره می‌کنید. مسلماً اولین انتظاری که به عنوان یک مستاجر برای شما به وجود می‌آید حق دسترسی به ملک است. در واقع طبق قرارداد، شما به ازای پرداخت هر ماه اجاره‌بها، حق دسترسی به آپارتمان را دارید و اگر اجاره‌بها را نپردازید، دسترسی و حق استفاده شما از ملک با شکایت مالک و گرفتن حکم تخلیه، قطع خواهد شد. همین اتفاق در استفاده از برنامه‌های SaaS نیز روی می‌دهد. البته قطع دسترسی...