در برابر انحصار؛ در مقابل اقتدار

جنجال از مراسم افتتاحیه نمایشگاهی شروع شد که اولین نقطه اصطکاک جدی وزیر دیپلمات با اپراتورها و رسانه‌ها بود؛ یعنی تلکام 2013. نمایشگاه ذاتا به صنایع ارتباطی و مخابراتی اختصاص داشت و به صورت سنتی جایی است که وزرا می‌آیند تا آمارهای محیر‌الوقوع از پیشرفت مخابرات کشور از عصر کوروش کبیر تا زمان حاضر را ارائه دهند و روبان سالن وزارت ICT را پاره کنند. اما وزیر این بار اوج ترانه‌ای را که پیش‌درآمدش را در مجلس و مراسم معارفه‌اش سروده بود، خواند و نه‌تنها تلویحا اپراتورها را به حریص بودن متهم کرد بلکه خطی منطقی میان عقب‌ ماندن صنایع داخلی کشور، رشد نکردن بخش خصوصی و رعایت نشدن حق مشترکان کشید که در نهایت چاره را در بازگرداندن شرایط به هشت سال پیش می‌داند. یعنی روزگاری که بزرگ‌ترین کارتل مخابراتی کشور، گروه مخابرات ایران، واگذار نشده بود. از همان جلسه خبری که وزیر در آن برخی رسانه‌ها را متهم کرد که به جای حقوق مردم از منافع اپراتورها حمایت می‌کنند، زنجیره جنجال شروع شد. مظفر پوررنجبر اولین ضربه را در پاسخ داد و گفت مخابراتی که قانونا واگذار شده حتی اگر «ذله» هم شود به دامان دولت بازنمی‌گردد و به عنوان مدیرعامل گروه مخابرات تلاش برای بازگردادن کشور به هشت سال پیش را زیر سوال برد. رگولاتوری به عنوان نهاد تنظیم‌کننده مقررات و پروانه‌های ارتباطی کشور تبدیل به خط آتش دولت شد و حسین فلاح جوشقانی، مدیرکل دفتر بررسی‌های فنی همین سازمان، مخابرات را متهم به عدم توانایی در مدیریت کرد. آتش به سرعت گسترده شد؛ محمود خسروی مدیرعامل زیرساخت خبر از تاسیس یک اپراتور مستقل برای زیرساخت خطوط ثابت کشور داد و در مقابل روسای کمیسیون‌های حمایت از تولید ملی و صنایع مجلس یعنی حمیدرضا فولادگر و رضا رحمانی از وزیر خواستند تابع ضوابط پروانه در برخورد با اپراتورها باشد و بازگرداندن مخابرات امکان‌پذیر نیست. جمشید پژویان رئیس...