کدها زبان دوم‌ ما هستند

از گذشته‌های دور، زمانی که انسان یاد گرفت روی دیوار غارها نقاشی بکشد و در ادامه خط میخی، هیروگلیف، خط عیلامی و انواع خط‌های دیگر شکل گرفتند، در واقع انسان آموخت که چگونه از علائم و نمادها برای بیان و انتقال دیدگاه‌ها و خواسته‌های خود بهره‌ ببرد. در ادامه زمانی که انسان توانست دارایی‌های متعددی داشته باشد، لازم دانست از دارایی‌های خود صورت‌برداری کند و فهرستی از آنها را داشته باشد تا بتواند بر آنها نظارت کند و این کار به مرور از ضروریات سازمان‌ها و دولت‌ها شد. از طرفی به مرور افزایش تنوع تولیدات کارخانه‌ها و انباشت حجم زیادی از کالاهای مختلف در انبارها دیگر اتکای به حافظه انبارداران درباره تعداد و محل کالاها غیرممکن شد، از این ‌رو دفاتر انبار و کنترل موجودی به شکل امروز نیز لازم شد. در همه این‌ فعالیت‌ها توصیف هر کالا و درج این توصیف در دفاتر کاری طولانی و هزینه‌بر بوده و هست. همچنین هر‌گونه تصمیم‌گیری در فعالیت‌های تامین، تولید و عرضه محصول نیازمند شناسایی و تفکیک محصولات، مواد اولیه و فرآیندهای مرتبط است بنابراین شناسایی عنصری مهم در فعالیت‌های مدیریتی است و اگر کالا و خدماتی که در این جریان قرار می‌گیرند از هم تفکیک نشوند، یا تصمیمات در امر تامین اقلام اولیه، تولید و عرضه اشتباه خواهند بود یا تصمیمات درست برای کالا و خدمات اشتباهی اعمال خواهند شد. از این‌ رو از علائم و نمادهایی برای نشانه‌گذاری کالاها استفاده شد که به آن کد می‌گویند. شناخته‌شده‌ترین کدی که هر روز با آن سر و کار داریم کد ملی است. این کد به صورت منحصر به فرد به هر یک از ما تخصیص یافته و در واقع اطلاعات شخصی ما به آن پیوند داده شده است. کدهای دیگری که می‌توان مثال زد، کد پرسنلی، کد دانشجویی، شماره پلاک خودرو، شماره پلاک خانه‌ها و مانند آن است. به این ترتیب اگر...