صندلی

شهریور سال 84 در ادامه شگفتی‌های یک انتخابات، استاد درس الکترومغناطیس دانشگاه علم و صنعت بر صندلی وزارتی نشست که به تازگی از پست و تلگراف و تلفن به ترکیب پرطنین ارتباطات و فناوری اطلاعات تغییر نام داده بود. وزیر، اندکی پس از نشستن بر صندلی وزارت، بخش خصوصی را دلالانی کیف‌به‌دست خواند که نیروهای دولتی را به فساد می‌کشانند. گفت خود با اینترنت دایال‌آپ از اینترنت کتاب تهیه کرده و اینترنت با سرعت بالاتر از 128 کیلوبایت برای مصارف خانگی عامل اشاعه فساد است. چند سال بعد در صندلی دیگر در مجلس، با دیدگاه‌هایی بسیار متفاوت، حرف‌های دیگری زد شبیه حرف‌های بیشتر کارشناسان و مردم. شهریور سال 88 مردی با پیشینه فعالیت‌های فضایی بر صندلی وزارت نشست. گذشته نظامی به او آموخته بود کمتر و با احتیاط سخن بگوید. در این دوره هم طرح بی‌سرانجام اینترنت ملی پیگیری شد. در آخرین روزهای وزارتش گفت مسوول اینترنت نبوده است. وزیر محجوب و کم‌گو در صندلی دیگری شد سخنگوی شورای شهر تهران!
زمستان سال 91 تا اواسط تابستان 92 صندلی به یک افسر خوش‌ذوق عالی‌رتبه ارتش با تخصص جغرافیا رسید. وی از طرح ایجاد گوگل ارث اسلامی و انتقال صدا و تصویر از طریق لایه‌های بالاتر از جو سخن گفت و مدعی افزایش 13 درصدی مساحت ایران شد.
مرداد سال 92 در یکی از بزرگ‌ترین جابه‌جایی‌های مدیریتی تاریخ معاصر، یک دیپلمات بر صندلی وزارت نشست. تجربه پیشینیان و توصیه‌های همراهان زیرک، وزیر را تا همین چند وقت پیش از افسون صندلی به دور داشت. طولی نکشید که وی نیز در اظهار نظری، کاهش سرعت اینترنت را ناشی از اضافه کردن پهنای باند توسط وزارتخانه و به دنبال آن افزایش مشتریان شرکت‌های اینترنتی دانست!
ایراد از صندلی است