باور به ناممکن

چه چیزی شما را جذب پیکسار کرد؟ یک مورد عجیب در مورد این شرکت آن بود که آنها نگران معمولی شدن بودند. وقتی به اینجا آمدم، سه فیلم داستان اسباب‌بازی، زندگی حشره، داستان اسباب‌بازی۲ را ساخته بودند که همگی کارهای موفقی بودند. من به تازگی فیلمی به نام غول آهنی را تمام کرده بودم که به لحاظ مالی شکست خورده بود. استیو جابز، اد کتمول و جان لستر در واقع به من گفتند:«تنها چیزی که ما از آن می‌ترسیم معمولی شدن است – احساس اینکه همه کارها درست است. می‌خواهیم همه چیز را تغییر بدهی. اگر احساس کنیم اشتباه می‌کنی نظرمان را مطرح خواهیم کرد اما اگر بتوانی ما را قانع کنی، روش‌مان را تغییر خواهیم داد.» وقتی شرکتی که جز موفقیت چیزی نداشته به کسی که تازه از شکست برگشته می‌گوید بیا و همه چیز را تغییر بده، مسلما تامل نخواهید کرد. اولین پروژه‌تان در پیکسار – شگفت‌انگیزان – چطور همه چیز را تغییر داد؟ شگفت‌انگیزان کل کارهای دشوار در انیمیشن کامپیوتری را در خود داشت. کاراکترهای انسانی، مو، آب، آتش و کلی نماهای مختلف. اعضای نوآور از ایده این فیلم هیجان‌زده بودند اما وقتی نمای داستانی را به صورت دقیق برایشان نمایش دادم، تیم‌های فنی رنگ از رخسارشان پرید. نگاهی کردند و گفتند:«این کار ۱۰ سال طول می‌کشد و ۵۰۰ میلیون دلار هزینه دارد. چطور می‌خواهید چنین کاری انجام دهید؟» من هم گفتم:«گوسفند سیاه را به من بدهید. من هنرمندانی می‌خواهم که ناامید هستند. کسانی می‌خواهم که روشی متفاوت دارند و کسی به حرف‌شان گوش نمی‌دهد. باید تمامی کسانی را که در آستانه اخراجند، بیاورید.» بسیاری از آنها کسانی بودند که مسائل را به گونه‌ای دیگر می‌دیدند اما فرصت به آنها داده نشده بود، چون کارها به روش معمول پیش می‌رفت. به گوسفند سیاه فرصت دادیم نظریات خود را ثابت کنند و روش انجام برخی امور را تغییر...