حریم بی‌سنگر

روز پنجشنبه 17 اردیبشهت‌ماه سال جاری، دانشگاه آزاد واحد شیراز (پردیس صدرا) تجربه‌ تلخی را نظاره‌گر شد. گزارش شده ‌است در ساعت 9:30 صبح یکی از دانشجویان دختر این دانشگاه در محل پارکینگ دانشگاه خود را به آتش کشید. به‌رغم اقدامات نیروهای امدادی و انتقال این دختر به بیمارستان، ساعات آغازین روز 21 اردیبهشت، وی در اثر شدت این خودسوزی (برخی منابع میزان آسیب و سوختگی را 100 درصد گزارش کرده‌اند) فوت می‌کند. بر اساس شنیده‌های غیررسمی (که البته رسماً تکذیب هم نشده‌ است) علت خودسوزی، انتشار تصاویر خصوصی منسوب به او همراه با پسری اعلام شده که احتمالاً زمانی روابط عاطفی میان آن دو برقرار بوده‌ است. خبری که این یادداشت با اشاره به آن شروع شد ـ و البته در اغلب خبرگزاری‌های رسمی و معتبر اعم از دولتی و غیردولتی پوشش داده‌ نشد ـ تنها نمونه‌ای است تلخ و تاسف‌بار از نقض حریم خصوصی شهروندان در محیط مجازی و سایبر. اندوه و صد اندوه که پیش از این مانند این و حتی بیش‌ از این‌ را نیز شاهد بوده‌ایم؛ از انتشار تصاویر خصوصی مربوط به بازیگران سینما و تلویزیون گرفته تا انتشار توام با تمسخر تصاویر مربوط به یک اقدام درمانی در خصوص مشکلی که برای بیمار ناشی از رفتار جنسی ایجاد شده بود. انتشار بدون اجازه‌ تصاویر خصوصی شهروندان پدیده‌ای است که به ویژه با توسعه‌ محیط مجازی و دسترسی فراگیر به اینترنت و خصوصاً شبکه‌های اجتماعی و ارتباطی، به‌ سرعت به پدیده‌ای فراگیر تبدیل شده ‌است؛ خواه در مورد اشخاص صاحب‌نام و مشهور مانند ستارگان سینما یا چهره‌های سیاسی و نیز حتی در مورد شهروندان گمنام و معمولی. البته در زمانی این پدیده بیشتر در مورد چهره‌های مشهور (Celebrity) رخ می‌داد؛ گروهی از عکاسان خبری که بعد از فیلم فدریکو فلینی با موضوعی مشابه به پاپاراتزی معروف شدند، کارشان این بود که در زمان و مکان...