مسیری برای تحقق هویت دیجیتالی

اغلب اوقات وقتی سخن از هویت به میان می‌آید یادآور انواع کارت‌های فیزیکی‌ای است که در کیف پول نگهداری می‌شوند و انواع مدارک کاغذی که برای خرید بلیت هواپیما، استفاده از خدمات مالی، بهداشتی و بیمه‌ای، و آموزشی باید به شرکت‌ها و سازمان‌های متفاوت ارائه شود. چالش جدی این است که آیا راه‌حل معادلی برای مدیریت این حجم از درخواست‌های احراز هویت به صورت نوین با استفاده از فناوری‌های موجود وجود ندارد؟ آیا زیرساخت‌های موجود جوابگوی حضور در فضای مجازی و دنیای دیجیتالی، به صورت دیجیتالی هستند و نیاز آینده را در مقیاس‌پذیری و تعامل‌پذیری مرتفع می‌کنند؟ با پیچیدگی روزافزون خدمات الکترونیکی و افزایش حجم تعاملات، هویت قابل اعتماد در شبکه‌ها برای انجام عملیات و دریافت انواع خدمات پایه، تکمیلی و تخصصی بسیار مهم می‌نماید. اینچنین رشد تعاملات برخط، پتانسیل بیشتری برای ایجاد ارزش فراهم می‌کند ولی در مقابل پتانسیل ناکارآمدی را نیز افزوده و تعاملات را با ریسک مواجه می‌کند. بنابراین نیاز به زیست‌بوم‌هایی که در تعاملات آنلاین از هویت قابل اعتماد بهره ببرند بیش از پیش محسوس است. از این رو هویت قابل اعتماد در فضای مجازی هویت دیجیتالی معتبر نامیده می‌شود که می‌تواند تعاملات پیچیده آنلاین را تسهیل کند و از طرفی با غیرمتمرکز کردن فرایندهای شناسایی مشتری، هزینه و ریسک را کاهش و انجام عملیات را سرعت دهد. تمام خدماتی که در دنیای دیجیتالی ارائه می‌شود، از سرگرمی، آموزش و سلامت گرفته تا خدمات مالی که در سطوح و لایه‌های مختلف دسترس‌پذیری تعریف شده‌اند، همگی نیاز به شناسایی و احراز موجودیت‌هایی دارند که در این شبکه فعال‌اند. این موجودیت‌ها با ماهیت فردی یا در قالب یک شخصیت حقوقی ردپا و هویتی از خود به جا می‌گذارند که از طریق آن‌ و آنچه هستند می‌توان به هویت آنها پی برد و نهایتاً یک هویت دیجیتالی در فضای مجازی در سطوح تضمین مختلف با دسترسی‌های مخالف زمانی قابل...