نتوانستیم مرز مالکیت، حاکمیت و مدیریت را مشخص کنیم

پس از نزدیک به سه سال اختلاف میان مالکان شرکت مخابرات ایران و وزارت ارتباطات، انتصاب رسول سرائیان به عنوان مدیرعامل مخابرات، نشان از برافراشته شدن پرچم سفید بر سردر این دو نهاد تاثیرگذار داشت. حضور برات قنبری در رأس هیات مدیره و سرائیان به عنوان مدیرعامل، روزهای آرام‌تری را برای مخابرات رقم زد و در سایه همین آرامش بود که سرانجام پس از سال‌ها، بخشی از آرزوی یکپارچه‌سازی شرکت مخابرات ایران برآورده شد. سرائیان که پیش از آن در شرکت مخابرات استان اصفهان و همراه اول حضور داشت، در دوره‌ای که مدیرعامل مخابرات بود تلاش کرد تغییری در این شرکت رقم زند. هرچند دولت او نیز مانند دیگران مستعجل بود. بعد از یک دوره اختلاف میان مالکان غیردولتی شرکت مخابرات ایران و وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، در نهایت میثاق‌نامه‌ای به امضای دو طرف رسید و شما به عنوان مدیرعامل انتخاب شدید. روند انتخاب شما به چه صورت بود؟ در سال ۹۴ اختلافات وزارتخانه و سهامداران عمده به اوج خود رسید و به جای آقای ابراهیمی، آقای دهناد به عنوان سرپرست معرفی شدند و از آن به بعد هیات مدیره مخابرات با سه عضو و در غیاب نمایندگان سهام دولت و سهام عدالت تشکیل می‌شد. مدلی که برای حل این مساله در نظر گرفتند این بود که دو طرف، آقای فروزنده را به عنوان حکم انتخاب کردند که ایشان، راهکاری را ارائه بدهد. آن میثاق‌نامه مواردی بود که آقای فروزنده استخراج کرده بود. در آن جریان از طرفین خواسته بودند که افرادی را برای هیات مدیره مخابرات ایران و ارتباطات سیار و مدیرعاملی این دو شرکت معرفی کنند و در مجموع به ۱۲ نفر رسیده بودند که همه بر سر معرفی این افراد اجماع داشتند. من خاطرم هست که جلسه‌ای در دفتر آقای واعظی برگزار شد که در آن جلسه آقای مخبر از ستاد اجرایی فرمان امام، آقای وحید...