شتاب می‌دهـم، پس هستم

مپس ؛ سودای جهانی‌سازی شتاب‌دهنده مپس بر اثر یک سوال به وجود آمده ‌است؛ این سوال که چرا یک مهندس ایرانی پس از فارغ‌التحصیلی در یک شرکت مشغول کار می‌شود و معمولاً دست به کاری فراتر نمی‌زند اما پس از مهاجرت به خارج از کشور به نوعی شکوفایی می‌رسد که شگفت‌آور است. فریدون کورنگی پس از ۴۰ سال به ایران برمی‌گردد و برای پاسخ به این کنجکاوی، به این مساله فکر می‌کند که شاید اگر فضای مناسب برای جوانان به وجود بیاید آنها بتوانند در مملکت خود شکوفا شوند. او کسب و کار خود در خارج از ایران را واگذار می‌کند و کارش را در ایران با کار جدیدی شروع می‌کند: مجمتع پارس سامانه دانش‌های پویا یا به اختصار مپس، آبان سال ۹۱ در خانه پدری فریدون کورنگی که محل زندگی کنونی او هم هست، به وجود آمده است. این خانه بزرگ قدیمی، دو طبقه خود را به تیم‌‌هایی داده که در حال کار زیاد روی ایده‌های خود هستند. مپس برای شروع کار و یافتن جوانانی که اشتیاق و سختکوشی زیادی دارند با استادان دانشگاه‌ها مشورت کرده و افراد علاقه‌مند و با استعداد را از این راه یافته است. طرح استارت‌آپ‌ها ابتدا به صورت پروژه‌‌های ۹ماهه تعریف می‌شوند و در مرحله بذر کمی سرمایه در اختیار آنها قرار می‌گیرد. بیشینه زمانی که استارت‌آپ‌ها در مپس می‌مانند حدود سه سال است اما تلاش بر این است که ظرف ۱۸ ماه این پروژه‌ها به سرانجام برسند. کورنگی در این‌باره می‌گوید«کالیفرنیا ۵۰ سال سابقه توسعه فناوری داشته و شتاب‌دهنده‌ها در ۱۰ سال اخیر به وجود آمده‌اند. پس ما نمی‌توانیم از آن ۵۰ سال صرف ‌نظر کنیم. این کار یک حباب به وجود می‌آورد. اگر نتیجه آماری را نگاه کنید ۱۲ درصد استارت‌آپ‌ها موفق می‌شوند به مراحل بالاتر دست پیدا کنند. اما در آنجا در صورت شکست اعضای تیم‌ها جذب تیم‌های دیگر می‌شوند. اما...