ارتباطات حرف اول را می‌زند

هربرت شیلر تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته اقتصاد انجام داده ‌بود اما علاقه‌مندی او به حوزه ارتباطات و مطالعات گسترده‌ای که در دهه 60 میلادی انجام داد، باعث شد در جایگاه یک نظریه‌پرداز ارتباطاتی قرار گیرد. مطالعات او به‌ طور مشخص تحت تاثیر سه گروه قرار دارد: مطالعات انتقادی مکتب فرانکفورت، نظریه‌های اقتصاد سیاسی مرداک و گلدینگ و نوشته‌های جامعه‌شناسان و اقتصاددانان پس از جنگ، مانند رایت میلز و دیوید رایزمن. هربرت شیلر با مقاله «ارتباطات بین‌المللی، حاکمیت ملی و شورش خانگی» که در سال 1968 در اجلاس «وسایل ارتباط‌جمعی و تفاهم بین‌المللی» ارائه کرد، برای نخستین بار توجه محافل دانشگاهی را به خود جلب کرد. او در این مقاله می‌نویسد:«وقتی ارتباطات را به ‌عنوان منبع قدرت عصر کنونی فرض می‌کنیم، به‌ روشنی می‌بینیم شکافی عمیق میان انبوه گیرندگان منفعل و انگشت‌شمار ارتباط‌گران فعال وجود دارد... این بدان معناست که چند کشور ثروتمند توسعه‌یافته ارتباط‌گران فعالند و انبوه کشورهای جهان سوم و محروم ‌گیرندگان منفعل اطلاعات هستند.» یک سال بعد نخستین کتابش با عنوان «ارتباطات جمعی و امپراتوری آمریکا» منتشر شد. چند سال بعد با انتشار کتاب «گردانندگان افکار» مسیر فکری کتاب نخست را ادامه داد. او در این کتاب نشان می‌دهد در فضای فکری و رسانه‌ای دهه 70 میلادی پنج دروغ به‌ صورت باور قطعی و مسلم درآمده است: آزادی فردی و انتخاب شخصی، بی‌طرفی رسانه، تغییرناپذیر بودن نظم اجتماعی، نبودن تعارض‌های اجتماعی عمیق و تکثر رسانه‌ای در سطح جهان. کتاب نفی این باورها در فضای فکری آن زمان است. با انتشار کتاب «ارتباطات و سلطه فرهنگی» در سال 1976 میلادی، نظریه «امپریالیسم فرهنگی» مطرح می‌شود. شیلر در این کتاب تایید می‌کند که فناوری‌های جدید ارتباطی باعث تغییراتی جدی شده است و محور فعالیت‌های همه سازمان‌های کوچک و بزرگ در چند دهه اخیر، اطلاعات است و این عملا به معنای تغییری تاریخی است. او برای درک این تغییرات...