خلق یک زبان و فرهنگ مشترک

به عنوان کسی که هم در جریان ایجاد و هم در فرآیند اجرای این طرح حضور داشته، بد نیست ابتدا بفرمایید طرح از کجا شروع شد و انگیزه آن چه بود. ببینید در بررسی چیستی و چرایی این طرح باید کمی به عقب برگردیم. باید بدانیم اصلا چه الزامی باعث شد دکتر غفاریان به این طرح فکر کنند. ایشان از سال 72 به صاایران آمدند و تا سال 78 هم سازمان همواره رو‌ به پیشرفت بود. در آن زمان به پیک کار خود رسیده بود و اگر به توسعه بیشتر دست نمی‌یافت، با نزول مواجه می‌شد. در آن زمان ایشان به اعتقاد من تمام پتانسیل‌های کشور را به ‌کار گرفت و اگر جایی با کمبودی مواجه بود، خود دست به کار شد. او شخصی به شدت تمرکزگرا و یک رهبر بسیار کاریزماتیک بود، افراد با دانستن تمایل دکتر غفاریان به انجام کاری به طور اتوماتیک به او می‌پیوستند. هرگز وارد کاری نمی‌شد مگر اینکه حس کند دیگران توانایی انجام این کار را ندارند. آن زمان با توجه به ارتباطاتی که وجود داشت به این نتیجه رسید که باید شخصا وارد کار شود. نکته بسیار مهم این است که ایشان هرگز دنبال اختراع چرخ نبود، بلکه تجربه‌های موفق دنیا را دنبال می‌کرد. در اینجا هم ایسر تنها یک تجربه موفق بود که با اعمال الگوهای بومی وارد کشور شد و به طرح 100 مدیر انجامید. در اینجا 100 به معنای عدد صرف نیست، بلکه به عنوان تداعی‌کننده کثرت به کار برده می‌شود. پس انگیزه صرفا بهینه کردن فضای آن موقع مدیریت صاایران نبوده است. دکتر غفاریان شخصیت بسیار خاصی داشت و ضمن اداره وضع کنونی همیشه به فکر آینده سازمان و مدیریت آینده بود. در این طرح نیز ایشان با بررسی وضع موجود به چند موضوع اصلی توسعه رسید؛ از جمله توسعه فردی خود مدیر، مهارت‌ها، دانش حرفه‌ای و بینش مدیر...