فرسنگ‌ها تا شفافیت

یکشنبه چهارم شهریور یک روز گرم و معمولی تابستانی برای اهالی تهران بود؛ اما در پس روزمرگی‌ها در ساختمان خاکستری مجلس هیاهویی به پا بود. وزیر اقتصاد به عنوان دومین وزیر در دولت دوازدهم روی مرز میان بودن و نبودن در دولت ایستاده بود و در میان سوالات متعدد نمایندگان و افشاگری‌ها با دفاع از عملکردش سعی می‌کرد فضای مجلس را به نفع خود تغییر دهد. در حالی که نمایندگان موافق استیضاح از فساد و تخلفات در وزارت اقتصاد سخن می‌گفتند، مسعود کرباسیان اطمینان داد که مبارزه با فساد در این وزارتخانه صورت گرفته است اما ریشه‌های فساد را باید در «امضاهای طلایی» جست. واژه امضاهای طلایی را نخستین بار محمدجواد آذری جهرمی وزیر ارتباطات به کار برد و در حساب توییتری خود نیز چندین بار از افشاگری در مورد امضاهای طلایی فسادزا نوشت. البته اتفاق خاصی نیفتاد اما به دنبال آن نمایندگان مجلس چون رمضانعلی سبحانی‌فر نیز در مصاحبه‌های متعدد بر مبارزه با امضاهای طلایی تاکید کردند. «اتصال دستگاه‌ها به دولت الکترونیکی» یکی از راه‌حل‌های تمام افرادی است که صحبت‌ از فساد و امضاهای طلایی می‌کنند. دولت الکترونیکی تکلیفی بر زمین مانده بود که دولت‌ها طی این سال‌ها باید آن را به سرانجامی می‌رساندند اما هر کدام به صورت ناقص آن را اجرایی کرده‌اند و سپس رها شده است. اما روحانی در دولت اول خود مصمم بود که این موضوع باید اجرایی شود. برای الکترونیکی کردن خدمات و فرایندها و اتصال به شبکه ملی اطلاعات ابلاغیه‌ای به وزارتخانه‌ها و نهادها ارسال شد. حال که وزیر فناوری اطلاعات و رئیس‌جمهور بر اتصال تمام دستگاه‌ها به دولت الکترونیکی و الکترونیکی کردن فرایندها تاکید می‌کنند، نمایندگان مجلس نیز به این موضوع وارد شده‌اند و تحت عناوین گوناگون در مورد اجرایی شدن دولت الکترونیکی دولت را وادار به پاسخگویی کرده‌اند. از تهدید تا سخنرانی اوایل فعالیت دولت تدبیر و امید در سال ۹۲...