پرونده‌ای درباره فناوری و جنگ؛ سلاخ‌خانه مدرن

در سلاخ‌خانه شماره پنج، صدای یکنواخت موتور هواپیماها و بمب‌ها مدام بر سر هزاران نفر می‌بارد که یکی از آنها بیلی پیلگریم است: سربازی که از زمان گسسته و جنگ را نه در خطی مستقیم، که در تکه‌پاره‌هایی از گذشته و آینده تجربه می‌کند. در دنیای بیلی، جنگ نه قهرمانی دارد و نه نقطه اوج. کل آنچه به زبان می‌آید فقط یک «این‌طور شد» است؛ انگار هرقدر فناوری نظامی پیشرفته‌تر می‌شود، زبان و ذهن ما درجا لنگ می‌زنند و در عین حال، راحت‌تر خشونت را عادی‌سازی می‌کنند. در این پرونده از فناوری‌هایی گفته‌ایم که چهره جنگ را تغییر داده‌اند و از نقش شرکت‌های بزرگ حرف زده‌ایم. تاثیرات روان‌شناختی جنگ‌های جدید را بررسی کرده‌ایم و به اخلاق و حقوق پرداخته‌ایم. همچنین وضعیت سرمایه‌گذاری‌های جهانی روی صنعت دفاعی مبتنی بر فناوری را مرور کرده‌ایم و از مجموعه‌های صنعتی غول‌پیکر گفته‌ایم که ماشین‌های جنگ را به صورت انبوه تولید و شهرها و انسان‌ها را نابود می‌کنند. این همان «منطق صنعتی»‌ای است که در عصر پهپادها، موشک‌های هوشمند و الگوریتم‌های هدف‌گیری در قامت دیگری جان گرفته و قد علم کرده. مطابق معمول، سعی کرده‌ایم بی‌طرف بمانیم و از چند منظر قصه را روایت کنیم. در نهایت جنگ و فناوری، هر دو بهانه‌ای هستند برای بازآفرینی جهان؛ اما این بازآفرینی لزوماً به سود انسان تمام نمی‌شود که با تمام امیدهایش، قربانی حقیقی این وضعیت است.