نگاهی جامع به پیامدهای پراپ‌تک در مسکن؛ دروازه‌های دیجیتال و حقوق کاربران

بحران مسکن ارزان در جهان به نقطه عطف رسیده است. همزمان با گسترش جمعیت شهری و سر به فلک کشیدن تقاضای مسکن، تعداد افرادی که در شرایط نامناسب زندگی می‌کنند هنوز در حال افزایش است. بر اساس گزارش سال ۲۰۲۲ سازمان ملل، بیش از ۱.۶ میلیارد نفر در حال ‌حاضر در مسکن غیراستاندارد زندگی می‌کنند. این آمار خیره‌کننده قرار است افزایش یابد و پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۳۰، حدود سه میلیارد نفر دیگر به مسکن نیاز داشته باشند. در این زمینه، نوآوری دیجیتالی صرفاً سودمند نیست بلکه ضروری است. فناوری‌هایی مانند ساخت‌وساز مدولار، چاپ سه‌بعدی، فناوری‌های خانه هوشمند، تجزیه‌وتحلیل داده و پلتفرم‌های دیجیتالی صرفاً در حال بهبود بخش املاک نیستند بلکه انقلابی در آن به وجود می‌آورند. این نوآوری‌ها راه را برای راه‌حل‌های ارزان، کارآمد و مقیاس‌پذیر مسکن باز می‌کنند. چنین راه‌حل‌هایی برای رسیدگی به تقاضای جهانیِ رو به ‌افزایش ضروری به نظر می‌رسند. اما همزمان با استقبال از پیشرفت‌های فناوری، مهم است تعامل سازوکارهای مالی به‌ویژه اعتبار و فضای در حال ‌تکامل پراپ‌تک در فرایند شکل دادن به مسکن ارزان آینده را بررسی کنیم. نقش اعتبار در مسکن ارزان در دسترس بودن اعتبار مهم‌ترین پیشران بازار املاک است؛ به‌ویژه وقتی مساله عرضه مسکن ارزان پیش می‌آید. دسترسی به اعتبار به سازندگان مسکن اجازه می‌دهد پروژه‌های عمرانی عظیم را تامین مالی کنند. اعتبار به صاحب‌خانه‌های بالقوه نیز کمک می‌کند املاکی را خریداری کنند که در غیر این صورت خارج از دسترس‌شان بود. اما دسترس‌پذیری اعتبار همگانی نیست و چالش دریافت وام به‌ویژه برای افراد کم‌درآمد اغلب مانع از پیشرفت می‌شود. بسیاری از صاحب‌خانه‌های بالقوه در بازارهای نوظهور با یک مانع بزرگ مواجه می‌شوند: ناتوانی در ارائه وثیقه. نهادهای مالی سنتی اغلب حاضر نیستند بدون دریافت وثیقه وام بدهند. این موضوع بسیاری از افراد و خانواده‌ها را در موقعیتی خطیر قرار می‌دهد. این سناریو نشان می‌دهد باید در راه‌حل‌های مالی نوآوری...