۱۰ نکته درباره سواد دیجیتالی از دیدگاه یونیسف؛ فوت‌وفن فنی کافی نیست

سواد دیجیتالی در حال تبدیل شدن به عنصر اصلی مهارت‌هایی است که کودک برای مدرسه، کار و زندگی به آن نیاز دارد. اما این به چه معناست؟ ۱- سواد دیجیتالی فراتر از فوت‌ و فن فنی است سواد دیجیتالی به دانش، مهارت‌ها و رویکرد‌هایی اشاره دارد که به کودکان کمک می‌کند در جهانی هر روز دیجیتالی‌تر، احساس امنیت و قدرت کنند. این موضوع دربرگیرنده بازی، مشارکت، روابط اجتماعی، جست‌وجو و یادگیری آنها از طریق فناوری‌های دیجیتالی است. آنچه از آن به عنوان سواد دیجیتالی یاد می‌شود با توجه به سن، فرهنگ محلی و شرایط تغییر می‌کند. ۲. کودکان حتی اگر آنلاین نیستند به سواد دیجیتالی نیاز دارند تاثیر اسکن چهره و نمایه‌سازی از طریق هوش مصنوعی بر زندگی کودکان بیشتر و بیشتر می‌شود. تحصیل، رفاه اجتماعی و فرصت‌های شغلی آینده کودکان ممکن است به درک آنها از جهان دیجیتال اطراف‌شان وابسته باشد. ۳. سواد دیجیتالی در هر برنامه‌ای برای توسعه مهارت‌ها جا دارد سواد دیجیتالی در چارچوبی از یونیسف که درصدد آماده‌سازی کودکان و نوجوانان برای مدرسه، کار و زندگی است نقش دارد. علاوه بر سواد دیجیتالی، دیگر مهارت‌های مرتبط یونیسف عبارت‌اند از: مهارت‌های بنیادی (سواد خواندن و نوشتن و حساب)؛ مهارت‌های قابل انتقال (که به عنوان مهارت‌های زندگی، مهارت‌های قرن ۲۱ یا مهارت‌های نرم شناخته می‌شوند)؛ و مهارت‌های خاص شغلی (مهارت‌های فنی حرفه‌ای). ۴. ابزارهای توسعه و ارزیابی سواد دیجیتالی در حال گسترش‌اند آژانس‌ها و شرکت‌های بین‌المللی چند چارچوب برای صلاحیت دیجیتالی توسعه داده‌اند. این چارچوب‌ها یک نقطه آغازین مهم به حساب می‌آیند که مرزبندی‌های سواد دیجیتالی و برنامه‌ درسی و ارزیابی‌های مناسب را مشخص می‌کنند. با این چارچوب‌ها با وجود استفاده از عنوان‌های مختلف (مثلاً سواد دیجیتالی، مهارت‌های دیجیتالی،‌ شهروند دیجیتالی)، بر مجموعه‌ای از صلاحیت‌ها از جمله مهارت‌های فنی و قابل انتقال مثل ارتباطات و حل مساله اتفاق نظر دارند. ۵. بیشتر ابزارهای موجود تاکید چندانی بر کودکان...