دوستان جانی*

کمتر از دو سال پس از آنکه به نظر می‌رسید شرکت مخابرات ایران سرانجام به ساحل آرامش رسیده و اختلافات عمیق میان دولت و سهامداران این شرکت پایان یافته است، هیات مدیره و مدیرعامل مخابرات دوباره تغییر کردند. تغییری که می‌توان آن را در جهت خواسته‌های وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات دولت دوازدهم ارزیابی کرد. دوستان وزیر به مخابرات رفتند تا فصل جدیدی در تاریخ شرکت مخابرات آغاز شود. فصلی که با روی کار آمدن نسلی از مدیران نوشته خواهد شد که با احتیاط باید از پیشینه آنها سخن گفت. سال‌های جدال سال ۷۸ و زمانی که حزب اعتدال و توسعه موجودیت خود را اعلام کرد بسیاری از ناظران سیاسی آن را نمونه راست‌گرای حزب کارگزاران سازندگی و بال راست هاشمی رفسنجانی در فضای سیاسی ایران ارزیابی کردند. به گفته سیدحسین موسویان یکی از بنیان‌گذاران حزب اعتدال و توسعه، هاشمی رفسنجانی، حسن روحانی را به عنوان رهبر این حزب توصیه کرده بود. هرچند روحانی دبیر کل حزب نشد، اما از همان ابتدا در بیشتر جلسات آن شرکت می‌کرد. بسیاری از مردانی که در دولت یازدهم به سمت‌های مدیریتی گمارده شدند از اعضای این حزب بودند. یکی از این افراد محمود واعظی بود که گرچه از میانه دهه ۶۰ با وزارت پست و تلگراف و تلفن آن زمان خداحافظی کرده بود، اما به سمت وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات منصوب شد. اما پیش از آنکه نام واعظی به میان آید این سید ابوالحسن فیروزآبادی بود که بیشترین بخت را برای تصدی وزارت ارتباطات داشت. نامی که بسیاری از فعالان بخش خصوصی با آن موافق نبودند و نصرالله جهانگرد را ترجیح می‌دادند. به نظر می‌رسد رئیس‌جمهوری که مهم‌ترین مشخصه‌اش میان‌داری است در روزهای آخر ترجیح داد گزینه‌ای میانه را برای وزارتخانه‌ای برگزیند که کم‌کم در حال مهم شدن است. واعظی به سیدخندان رفت و جهانگرد را دوباره به سازمان فناوری اطلاعات فرستاد....