تتر به عنوان یک استیبلکوین، خود را معادل دلار آمریکا قرار داده است و این کار را به صورت متمرکز انجام میدهد. این استیبلکوین در ابتدای کار اعلام میکرد در ازای هر یک توکن ضربشده تتر، یک دلار وجود دارد و این پشتوانه را حسابرسها، قضات بازنشسته و خیلی از افراد در چند مرحله بررسی کردهاند. نکته اول در مورد تتر این است که این بنیاد بعد از مدتی اعلام کرد لزوماً پشتوانه هر توکن ضربشده، یک دلار ذخیرهشده نیست و به این دلیل که تتر یک شرکت متمرکز خصوصی است، نبود پشتوانه یک به یک، اولین ریسکی است که با آن مواجه میشویم. نکته دوم در مورد تتر این است که در قرارداد هوشمند تتر، همانطور که انجمن بلاکچین در سالهای گذشته هشدار داده بود، امکان فریز کردن در داخل کیفپولهای نگهدارنده تتر وجود دارد. سومین نکته که در مورد ریسکهای تتر میتوان برشمرد این است که فناوری بلاکچین شفافیت بالایی دارد و توکنهای تتر هم روی این شبکههای عمومی و شفاف ضرب میشود. به این ترتیب قابلیت رصد جابهجایی تتر در میان کیف پولها وجود دارد. اگر زمانی بتوانیم تشخیص دهیم که یک آدرس کیف پول متعلق به چه شخص، IP یا موقعیت جغرافیایی است، امکان رنگی کردن یا لیبل زدن آدرس کیف پول در کنار تراکنشهای گذشته و آینده کیف پول وجود دارد. در سالهای گذشته شاهد سرمایهگذاریهای بزرگی در شرکتهایی مانند چینآنالیسیس، کریستال یا سایفرتریس بودیم که خدمات شناسایی داراییهای دیجیتالی و کیف پولها را برای دستگاههایی که مشتری آنها هستند ارائه میکنند. البته این روند، اخیراً شدت گرفته است. با کنار هم قرار دادن این موارد متوجه میشویم اگر آدرس کیف پول ایرانیان شامل کاربران یا کسبوکارها که حجم دارایی بیشتری دارند، از سوی شرکتهای Blockchain spy یا جاسوسان بلاکچین شناسایی یا لیبلگذاری شود، از لحاظ فنی امکان فریز یا بلوکه شدن را هم دارد....