بازی ایرانی روی میز جراحی

بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای تا چه حد در ایجاد صنعت بازی‌سازی در ایران موفق عمل کرده است؟ بهروز مینایی، رئیس سابق بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای: زمانی که ما شروع به کار کردیم به مدل مشارکتی بنیاد انتقادات زیادی وارد بود. پول بسیار کمی داشتیم. هدف ما جلب اعتماد بخش خصوصی و جریان‌سازی بود. بنیاد دو بعد داشت: بعد رگولاتوری و دولتی و بعد غیرانتفاعی و غیردولتی که می‌توانست با بخش خصوصی مشارکت کند و درآمدزایی داشته باشد. در اساسنامه آن هم به موضوع درآمدزایی اشاره شده است. بنیاد سرمایه‌گذاری ریسک‌پذیر را وارد صنعت بازی ایران کرد. آیا زمانی که شما بنیاد را تحویل دادید ما دارای یک صنعت بازی‌سازی بودیم؟ بهروز مینایی: نمی‌توانم بگویم یک صنعت کامل داشتیم، اما بالاخره از صفر شروع کرده بودیم و با چنگ و دندان به آن نقطه رسیده بودیم. انتقاد داشتند که هنوز بحث تجاری‌سازی بازی‌های ایرانی پا نگرفته است. انتقاد برحقی بود، اما با حضور در نمایشگاه‌های بین‌المللی همچون گیم کانکشن و گیمز کام آلمان ارتباطات اولیه ما برقرار شده بود. ما گام‌هایی برداشته بودیم. برخی شرکت‌ها پیگیری کردند و منجر به قراردادهایی هم شد. پس به نظر شما یک صنعت نصفه‌نیمه‌ داشتیم؟ بهروز مینایی: بله همین‌طور است. با انتشار و توزیع روی پلتفرم موبایل، باید الآن این صنعت در وضعیت شکوفایی خیره‌کننده‌ای باشد. آیا ما در حال حاضر در داخل ایران صنعت بازی داریم؟ حسن کریمی قدوسی، رئیس بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای: من در جلسات بنیاد همیشه از موضع مشارکتی بنیاد دفاع می‌کردم. اما به نظرم می‌توانست آن را بهتر هم انجام دهد. ممکن است در یکی دو سال ابتدایی مدل مشارکتی خوب بوده باشد، اما اگر بعد از آن تفاهم‌نامه امضا می‌کردیم و گرنت می‌دادیم شاید اوضاع بهتر می‌شد؛ یعنی همان سیستم تولید را داشته باشیم و پول بدهیم، اما دنبال دریافت درصد از فروش نباشیم. بعد از رسیدن به ریاست،...