آیا سکوت به نفع اکوسیستم کارآفرینی ایران است؟

پیوست: ۱۹ آبان‌ماه، پس از انتشار اخباری در خصوص کارخانه نوآوری آزادی و صدور حکم تخلیه آن، سعید رحمانی بنیان‌گذار سرآوا نامه‌ای سرگشاده نوشت و آن را برای انتشار در اختیار پیوست قرار داد. متن کامل این نامه را می‌توانید با اسکن کیوآرکدی که در کنار این نوشته قرار دارد مطالعه کنید. سعید رحمانی مقدمه‌ای بر این نامه نوشته است که متن کامل این نوشته را در ادامه می‌خوانید.   برخی «شکست سکوت» مرا بعد از چهار سال نوعی افشاگری می‌دانند؛ واقعیت این است که سال ۱۳۹۸ در دوران ریاست‌جمهوری آقای روحانی به خاطر مسائلی که برخی نهادهای امنیتی برای سرآوا به وجود آوردند، تصمیم به کناره‌گیری و استعفا از تمامی مسئولیت‌هایم در سرآوا و شرکت‌های پورتفولیو گرفتم. اگر از ایران رفتم، برای این بود که نمی‌خواستم به خاطر من راه رشد سرآوا و شرکت‌های پورتفو مسدود شود. عدم بازگشت من به ایران و تن دادن به تبعیدی ناخواسته و دور ماندن از ایرانی که جان من است نیز به من تحمیل شد. مطلوب مسلماً این است که به جای این نامه در تهران مصاحبه می‌کردم. در این مدت هر بار که خواستم سخنی بگویم، به این نتیجه رسیدم یا همکاران و دوستانم توصیه کردند که به خاطر مصالح سرآوا، پورتفو و اکوسیستم سکوت کنم تا خارج از فضای رسانه، بیانیه و جنجال، مسائل در آرامش حل شود. من سکوت کردم و اگر بیماری سرطان‌ام مرا بیدار نمی‌کرد، شاید سال‌های سال باز هم سکوت کرده بودم. اینکه به ما القا کنند گفتن واقعیت‌ها به نفع اکوسیستم نیست، اینکه توصیه و پند بدهند ملاحظات را رعایت کنید و... فقط و ‌فقط منجر به اشاعه فرهنگ دروغ و تهمت می‌شود و بس. نتیجه سال‌ها سکوت چه بود؟ آیا فشارها کمتر شد؟ آیا مسائل اکوسیستم حل شد؟ آیا همان فشارها به دیگر موسسان شرکت‌های استارت‌آپی و فعالان اکوسیستم منتقل نشد؟ آیا تمامی محیط...