آیا هوش مصنوعی قرار است همه مردم را بیکار کند؟ خودکارسازی یا بیکاری انسان‌ها

هوش مصنوعی، عنوان پرحاشیه‌ امروزی که با انجام وظایف مشابه انسانی و تکمیل کارهای نیمه‌رها شده او، ترس بزرگی به جان بازار کار انداخته است. باید دید این فناوری که در محیط کار برای انسان‌ها از هر تهدید دیگری خطرناک‌تر است، در جهت تضعیف نیروی انسانی پیش می‌رود یا به سان ابزاری تسهیل‌گر به کمک انسان‌ها می‌شتابد. ترس از دست دادن شغل ناشی از فناوری موضوع تازه‌ای نیست و از زمان انقلاب صنعتی بارها تکرار شده است. جان مینارد کینز، اقتصاددان برجسته قرن بیستم، در این باره هشدار داده و با بیماری خواندن این اتفاق، بیکاری تکنولوژیکی را عامل محرومیت انسان از امرار معاش دانسته بود. اما به‌رغم پیش‌بینی‌‌های بدبینانه از آینده بازار کار در دهه‌های گذشته، استفاده از فناوری به بیکاری انبوه منجر نشد و نرخ اشتغال در کشورهای OECD با بهره‌مندی از انواع فناوری‌ها افزایش یافت. با این حال با هر موج جدیدی از پیشرفت‌های هوش مصنوعی، دلهره از دست دادن موقعیت شغلی همچنان پابرجاست. تحقیقات در مورد تاثیر هوش مصنوعی بر بازار کار اخیراً گسترش یافته است. بر اساس مطالعات جدید، اثر فناوری‌های جدید بر نیروی کار به سه اثر جابه‌جایی، بهره‌وری و بازیابی تقسیم می‌شود. طبق این رویکرد، فناوری‌های جدید می‌توانند با انجام یکسری از وظایف، بستری برای تکالیف جدید به ‌وجود آورند که باید به وسیله نیروی دیگری انجام شود. طبق بررسی سیستماتیکی که در مورد تغییرات تکنولوژیکی و تاثیر آن بر اشتغال در سال ۲۰۲۲ صورت گرفته، تعداد مطالعات انجام‌شده با محوریت اثر جایگزینی نیروی کار از مطالعاتی با موضوع ایجاد یا بازگردانی نیروی کار بیشتر است. همچنین حجم مطالعاتی که اثر مستقیم فناوری بر اشتغال را تحلیل می‌کند نمایان‌کننده این است که تاثیر خالص فناوری بر نیروی کار اساساً مثبت است تا منفی. از دست دادن شغل در بخش‌های خاص به دلیل ظهور فناوری‌های جدید با کسب سود کلان در کل درآمد متعادل...