اقتصاد اینترنتی به‌پا می‌خیزد

پرسش پیش رو این است که چرا کسب‌وکارهای حوزه فناوری در ایران آنچنان که باید رونق ندارند، و چرا آنچنان که باید در بازار سهام حضور ندارند. ایرانی‌ها حسابی باسواد هستند و بهره هوشی پایینی هم ندارند، پس چرا یک اقتصاد شکوفای اینترنتی، آن‌طور که در دیگر کشورها جوانه زده، در ایران وجود ندارد که در آن کسب‌وکارهای حوزه فناوری زاده شوند، رونق بگیرند و راه به بازار سهام بیابند؟ جواب در پیچیدگی تجارت و نیز نحوه‌ عملکرد بازارهای مالی است. اینجا یکی از مسائل به سادگی مساله تجارت است؛ دستمزدها در اقتصاد ایران در مقایسه با استانداردهای جهانی چندان بالا نیستند. سه میلیون تومان در ماه در ایران حقوق آبرومند یک عضو طبقه‌ متوسط یا حتی متخصص است، اما ۵۰۰ دلار در روز درآمد منطقی یک برنامه‌نویس متخصص در کشورهای توسعه‌یافته است که از طریق اینترنت کسب درآمد می‌کند. اما درآمد منطقی یک برنامه‌نویس متخصص با کارفرمای خارجی، حتی اگر از طریق اینترنت دورکاری کند، حدود روزی دو میلیون تومان است. البته که با مهارت‌های ساده‌ نوشتن برنامه‌های جاوا دو میلیون تومان در روز درآمد نخواهید داشت. اما درآمد دست‌کم 400 هزار تومان در روز با کارفرمای ایرانی دور از دسترس نیست (من خودم شرکتی دارم که در همین کسب‌وکار فعالیت دارد) و اگر در مقام پیمانکاری جدی در پروژه‌های برنامه‌نویسی پیچیده‌تر سابقه‌ای خوب برای خودتان دست‌وپا کنید، به‌ راحتی می‌توانید به دو میلیون تومان در روز برسید. وقتی چنین تفاوتی بین درآمد حاصل از کار برای کارفرمای ایرانی و درآمد حاصل از دورکاری برای کارفرمای خارجی وجود دارد، چرا کسی با مهارت‌های مفید برنامه‌نویسی در سطح جهان باید خودش را به کار کردن در اقتصاد ایران محدود کند؟ آن‌ هم وقتی ایران بالاخره دست از سر سیاست یارانه انرژی برداشته و نفت و گازش را در بازار داخلی به همان قیمت جهانی می‌فروشد، نه به قیمتی کمتر. وقتی...