وزیر ارتباطات: مدرنترین مراکز داده در مشهد افتتاح می‌شود
وزیر ارتباطات که به مشهد سفر کرده است، در بازدید از پروژه اَبر دولت از…
۳ آذر ۱۴۰۳
بررسی استفاده از دوربینهای شهری برای حجاب
۱۸ تیر ۱۴۰۲
زمان مطالعه : ۳ دقیقه
تاریخ به‌روزرسانی: ۱۹ تیر ۱۴۰۲
ارتقا یافتن سیستم‌های دوربینهای شهری به نحوی که قادر باشند چهره افراد را با کارت ملی مطابقت دهد و «بی‌حجابان» را شناسایی کند، ادعایی است که هنوز صحت و سقم آن تایید نشده است. با این حال، به نظر می‌رسد تبدیل فناوری به ابزاری برای موضوع حجاب می‌تواند با انتقاد و مخالفت برخی از مردم همراه باشد. اتفاقی که کارکردهای پیشین دوربینهای شهری را نیز مختل می‌کند.
به گزارش پیوست، ماجرای شناسایی کشف حجاب‌کنندگان با تجهیزات پیشرفته داستان ۶ ماه و یک سال اخیر نیست. گشتی در آرشیو سایت‌های خبری نشان می‌دهد داستان به سال ۱۳۸۷ باز می‌گردد. زمانی که زمزمه نصب دوربین در برخی مناطق شهرها شنیده می‌شد و محمود احمدی‌نژاد، رئیس جمهور وقت با انتشار نامه‌ای نصب دوربین در برخی مناطق کشور را خلاف مصالح، در جهت پلیسی کردن فضای آرام کشور و رو در رو قرار دادن پلیس با اکثریت مردم دانسته بود. احمدی‌مقدم در پاسخ به نامه احمدی‌نژاد، نصب دوربینهای شهری را موضوعی عنوان کرد که در زمان شهرداری‌های قبلی مورد توجه قرار گرفته بود و نتایج نصب دوربینهای کنترل ترافیک هم مطلوب بوده است.
سال‌ها بعد وقتی که تذکرهای حجاب دیگر محدود به گشت ارشاد نبود و پیامک‌های اخطار برای صاحبان خودروها ارسال می‌شد، دوباره این دوربینهای شهری بودند که نامشان به میان آمد. به طور رسمی سال ۱۳۹۸ بود که طرح ناظر از سوی پلیس معرفی و ماجرای ارسال پیامک به مالکان خودروهایی که سرنشینانش به گفته نیروی انتظامی «بدحجاب» هستند تایید شد. مدتی بعد دادستان نظامی وقت استان تهران اعلام کرد «کشف حجاب داخل خودرو توسط دوربینهای ترافیکی متعدد در سطح شهر یا براساس گزارش‌های ماموران ثبت و ضبط می‌شود».
این رویکرد پلیس تا شروع اعتراضات اواخر تابستان سال گذشته ادامه داشت و بعد در ماه‌های ناآرامی متوقف شد اما در ماه‌های اخیر کارکرد دیگری نیز برای دوربینهای ترافیکی در نظر گرفته شد. محمدحسین حمیدی، رئیس پلیس راهنمایی و رانندگی تهران بزرگ در گفت‌وگو با تسنیم در فروردین ماه سال جاری اعلام کرد که موارد کشف حجاب توسط دوربینهای ثبت تخلفات و جرایم رانندگی که در سطح شهر وجود دارند، رصد می‌شوند. اما کافیست کمی به عقب برگردیم و اظهارنظرهای مسئولان شورای شهر و پلیس راهور را درباره تجهیزات شهری و دوربینهای هوشمند مرور کنیم.
خرداد سال ۱۴۰۰ مناف هاشمی، معاون وقت حمل‌ونقل و ترافیک شهرداری تهران در گفت‌وگو با ایلنا درباره تاثیر خاموشی‌های پیاپی بر تجهیزات شهری گفت: دوربینهای شرکت کنترل ترافیک با قطعی برق آسیب می‌بینند و این شرکت از قطعی برق گله‌مند است. پنج ماه بعد و در آبان ۱۴۰۰، ایسنا گزارش کرد کمال هادیان‌فر، رئیس پلیس راهور در جلسه علنی مجلس اعلام کرد که ۴۵۰۰ دوربین ثبت تخلف در راه‌های اصلی و شهرها وجود دارد. فقط در هفت شهر کشور دوربین ثبت تخلف داریم که ۴۹ درصد دوربین‌ها معیوب است و کار نمی‌کند.
در همان روزها، علی‌اصغر قائمی، عضو شورای شهر در گفت‌وگو با برنا گفت بخش عمده‌ای از دوربینهای کنترل سرعت بزرگراهی از دسترس خارج شده‌اند. مشخص نیست برای سال‌های ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ بودجه تجهیز دوربینهای شهری افزایش یافته یا نه با این حال به نظر می‌رسد ارتقای دوربین‌ها به سطحی که توان تشخیص چهره و مطابقت آن با کارت ملی افراد را داشته باشد، با وجود مشکلاتی که در سال ۱۴۰۰ مطرح شده بود نیازمند بودجه هنگفتی بوده است.
ارسال دیدگاه