به نام امنیت؛ به کام فناوری

چالش فناوری در میدان امنیت فراتر از یک تصفیه‌حساب ساده یا دعوا بر سر توزیع قدرت در کشور است. این روزها که ایران همچون جزیره‌ای از ثبات در دریایی از ترور و وحشت در منطقه یا حتی جهان خودنمایی می‌کند، باید نگاهی انسانی‌تر و بی‌طرفانه‌تر به رویارویی این دو مفهوم داشت و کشیده ‌شدن اتهامات و مجادلات به صف اول روزنامه‌ها و سخنرانی‌های سیاسی کشور بار دیگر مجالی است برای بازشناسی تعامل این دو مفهوم در فضای سیاست کلان کشور.
امنیت در ذات خود همواره به دنبال سکون است. تشکیل حکومت قدرتمند مرکزی، پرهیز از هر گونه تغییر رادیکال سیاسی، اجتماعی یا حتی اقتصادی، پایش همه‌جانبه شئون اجتماعی یا حتی فردی شهروندان و تکیه بر عناصر سنتی فرهنگی و مذهبی به عنوان یک تکیه‌گاه مشترک همگی عواملی ثبات‌آفرین هستند. طی چهار دهه همین اصول توانسته حکومت و ملت جمهوری اسلامی ایران را به یکی از مستحکم‌ترین رژیم‌های سیاسی امنیتی منطقه تبدیل کند و در حالی که تمامی همسایگانش و حتی بازیگران از آمریکا و اروپا در آتش می‌سوزند، آن را حتی‌الامکان از دسترس کینه‌توزی‌های بنیادگرایانه دور کند. فناوری در بافت خود همیشه به دنبال انقلاب است. هرچند امروزه اغلب جریانات کم و بیش ناکام بهار عربی را به انقلاب‌های سیاسی برآمده از ذات فناوری نسبت می‌دهند ولی تردیدی نیست که ارتباطات بر سر راه خود فرهنگ، رسانه، صنعت، درآمد، ‌اقتصاد و حتی اخلاق و فلسفه را دستخوش تغییراتی عمیق کرده و همین سرشتش از آن همواره برای انقلاب در عرصه‌های مختلف جزیی لاینفک ساخته است و از پزشکی گرفته تا خانواده همگی دیر یا زود به دست فناوری دگرگون و حتی گاهی زیر و رو شده‌اند. مفاهیمی چون جهانی‌سازی، کارآفرینی، مذهب و سنت دقیقاً همان مفاهیمی هستند که این روزها در تضارب میان فناوری و امنیت طلایه‌دار دو طرف درگیر شده‌اند.
بی‌شک در این میانه به فراموشی سپردن اهمیت امنیت جان و مال ایرانی در فضایی سراسر خصم‌آلود منطقی و میهنی نیست و اینکه در میان عناوین سیاسی اصول‌گرا یا اصلاح‌طلب فراموش کنیم باید هدف هر منتخبی در وهله اول حفظ کیان و تمامیت ارضی کشورش باشد، انصاف نیست؛ لیکن نباید مفهوم عام‌تر امنیت را هم از نظر دور داشت. مردم هر کشوری برای ثباتی پایدار نه‌تنها نیازمند امنیت جانی و اخلاقی که نیازمند امنیت اقتصادی، فردی و روانی هستند و نمی‌توان به نام خیر بزرگ‌تر این مفاهیم کلیدی را نیز به کل به مسلخ برد.
امروز رکود اقتصادی، ابهام در قوانین و درگیری‌های جناحی در حیطه فناوری کسب و کار، حریم شخصی و امید به زندگی را در میان نسل جوان فعالان به صورت جدی تهدید می‌کند و از همین رو باید آنها که به حق به مولفه امنیت برتری می‌بخشند، در پی نفع مفاهیم تازه هرچند با طعمی انقلابی نباشند؛ ایرانی امن ولی پویا آرزوی همه ماست