نهادهای صنفی فاوا در کجای میدان ایستاده‌اند؛ جیغ‌های بنفش بی‌رمق

اختلاف‌های درونی، تضعیف نهادهای مدنی به دلیل تغییر نگاه حاکمیت به نهادهای مردمی، زیاده‌خواهی افراد یا هر عامل دیگری؛ دلیلش هرچه باشد، در حال حاضر کثرت نهادهای صنفی حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات به قدرت‌شان چربیده و صدای واحد و قدرتمندی از سمت‌شان شنیده نمی‌شود؛ در مقابل، اختلاف و درگیری چیزی است که این روزها به حد کفایت در تشکل‌های صنفی ICT یافت می‌شود. در این سطور وضعیت فعلی سه بخش از نهادهای صنفی فاوای کشور را بررسی می‌کنیم. نخست سازمان نظام صنفی رایانه‌ای کشور، پرآوازه‌ترین نهاد صنفی این حوزه، سپس اتحادیه کسب‌وکارهای مجازی که در اوج درگیری‌های درونی و در آستانه دوپاره شدن است و در انتها فدراسیون فناوری اطلاعات و ارتباطات که زیر نظر اتاق بازرگانی ایران فعالیت می‌کند و چندین تشکل صنفی را زیر چتر خود جای داده است. پرده اول، آشنایان نامحبوب انتخابات دور نخست سازمان نظام صنفی رایانه‌ای کشور تیرماه ۱۳۸۴ برگزار شد، تقریباً یک ماه پیش از آنکه محبوب‌ترین دولت اصولگرایان از ابتدای انقلاب تا آن زمان سر کار بیاید. این سازمان که اعضای موسس آن از دل انجمن شرکت‌های انفورماتیک می‌آمدند طبق ماده ۱۲ قانون حمایت از حقوق پدیدآورندگان نرم‌افزارهای رایانه‌ای تشکیل می‌شد؛ ماده‌ای که در آن نظم‌بخشی و ساماندهی فعالیت‌های تجاری رایانه‌ای مجاز بر عهده نظام صنفی رایانه‌ای گذاشته شده است. حال نزدیک به ۱۷ سال از آن زمان می‌گذرد. در این مدت نهادهای صنفی متعددی تشکیل شده‌اند، برخی در دره نابودی سقوط کرده‌اند و برخی دیگر بی‌سروصدا در گوشه‌ای به کار خود ادامه می‌دهند، بعضی‌شان نیز مدام در تلاش برای کسب سهم بیشتر هستند. نظام صنفی رایانه‌ای در این مدت با همه فراز و فرودهایش پابرجاست. امروز اما حالش چندان خوب نیست. حسن هاشمی از مشهد، رئیس جدید سازمان که حکمش مرداد ۱۴۰۰ از سوی رئیس‌ جمهور تایید شد، در میان اختلاف‌ با سازمان نظام صنفی تهران کارش را در سازمان...