چهره واقعی یک اپراتور در نسل سوم

خروج سرمایه‌گذار خارجی و تغییر چهار مدیرعامل طی سه سال، ماحصلش می‌شود اپراتوری که تاکنون به روایت آمار غیررسمی تنها حدود 400 سیم‌کارت فروخته‌شده دارد و با ممنوعیت ارائه خدمات تصویری مواجه است که قرار بود وجه تمایزش در بازار رقابتی با دیگر اپراتورها باشد اما رایتل به عنوان سومین اپراتور تلفن همراه کشور با تعهدات برجای‌مانده بی‌شماری روبه‌روست که دیگر نمی‌تواند به انحصاری که دولت دهم برایش به ارمغان آورده بود، دل خوش کند. حال بعد از گذشت نزدیک به هزار روز از آغاز به کار رسمی رایتل و در حالی که به تازگی مجید صدری پنجمین مدیرعامل، روی صندلی ریاست آن نشسته است، همچنان رایتل با آن چهره واقعی که یک اپراتور باید داشته باشد، فاصله زیادی دارد. در واقع پروژه‌ای که قرار بود افق‌های تازه‌ای در آسمان خدمات ارتباطی ایران ایجاد کند، بیشتر شبیه شیری بی‌یال و دم و اشکم شده است. اولین قدم، اولین مانع مشکلات رایتل از همان روزهای نخست آغاز به کارش آغاز شد؛ همان زمان که شرکت تلکام همراه شرکت اتصالات امارات دی‌ماه سال 87 به عنوان برنده مزایده اپراتور سوم تلفن همراه کشور اعلام شد. شاید همه چیز شسته‌رفته به نظر می‌رسید اما وقتی کمتر از یک سال بعد محمد سلیمانی، وزیر ارتباطات دولت نهم خبر داد اتصالات به دلیل عدم پرداخت ضمانت پروژه و عدم هماهنگی با شریک ایرانی از مزایده حذف شده؛ مشخص شد راه اپراتور سوم چندان هموار نخواهد بود. در واقع از همینجا کلید اولین و مهم‌ترین مشکل رایتل، عدم تامین منابع مالی، زده شد. آن‌طور که از شایعات پیدا بود اتصالات امارات نه به دلیل عدم پرداخت ضمانت پروژه بلکه با در نظر گرفتن ادعای قدیمی اماراتی‌ها درباره جزایر سه‌گانه ایرانی و استفاده نام جعلی برای خلیج فارس، از مزایده کنار گذاشته شد تا بعد از گذشت 15 ماه از انجام مزایده، شرکت تامین تلكام از زیرمجموعه‌های...