که تولید آسان نمود اول، ولی افتاد مشکل‌ها*

تولید گوشی تلفن همراه در داخل کشور تنها در صورتی امکان‌پذیر است که زیرساخت اولیه آن فراهم باشد. این زیرساخت اولیه شامل دانش فنی، تکنولوژی به‌روز و توان اجرایی است که متاسفانه به دلایل مختلف، هیچ‌کدام از این موارد به‌درستی در کشور ما فراهم نبوده است. برای رسیدن به تکنولوژی به‌روز، باید این توانایی را داشته باشیم که این تکنولوژی را تهیه کنیم. تهیه این تکنولوژی هم با خرید یا حتی وارد کردن نیروهای متخصص از منابع معتبر و قابل اعتماد امکان‌پذیر است که در حال حاضر آن را در اختیار نداریم. همین مساله هم دلایل متعددی دارد که اولین و مهم‌ترین آن بحث تحریم‌هاست. ارتباط گرفتن با مدیران بالارده و دارای تکنولوژی روز برای ایرانی‌ها سخت است چراکه بسیاری از شرکت‌های تکنولوژی در برقراری ارتباط یا معامله با کشور ایران محتاط عمل می‌کنند. توان اجرایی هم یکی از دیگر مواردی است که در آن مشکل داریم. این بدان معنا نیست که در ایران افراد متخصص یا توانمند نداریم بلکه برعکس، هستند افرادی که این توانایی را دارند اما در مسیر تولید داخل، آن‌قدر سختی کشیده و اذیت شده‌اند که دیگر رمقی برای ادامه دادن این راه ندارند. زمانی که بتوانیم بر مشکلات پیش رو غلبه کنیم، تازه از مرحله اول یعنی تولید محصول عبور کردیم. از اینجا به بعد کار اصلی شروع می‌شود. بازار موبایل ایران پر است از محصولات باکیفیت غول‌های خارجی که همه مردم به آنها اعتماد دارند با وجود این، همین شرکت‌ها هزینه‌های زیادی صرف تبلیغات و برندسازی می‌کنند. اینکه با تمام سختی‌ها و مشکلات یک گوشی موبایل داخلی بسازیم کافی نیست و باید روی تبلیغات محصول تولیدشده و ذهنیت مردم هم کار کنیم. بسیاری از مردم معتقدند هر کالایی غیر از کالای ایرانی خوب و باکیفیت است. این موضوع نیاز به برندسازی، بازاریابی و بازیابی اعتماد ازدست‌رفته مردم دارد که آن هم با گذر زمان...