پیدایش کوچ‌نشینان دیجیتالی چه تحولی در سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی به وجود می‌آورد؛ مرزها جابه‌جا می‌شوند

اِم‌بی‌اُوپارتنرز برآورد کرده است که ۶۴ میلیون آمریکایی در طول دو سه سال آینده کوچ‌نشین دیجیتالی خواهند شد. تحول به سمت دورکاری در اقتصادهای توسعه‌یافته قبل از بروز بحران کووید-۱۹ کلید خورده بود. داده‌های گلس‌دُور نشان می‌دهد امکان کار در خانه در ایالات‌ متحده از ۲۸ درصد در ۲۰۱۱ به ۵۴ درصد در ۲۰۲۰ رسید و تقریباً دو برابر شد. اما دو دوران پاندمی آمار کوچ‌نشینان دیجیتالی در ۲۰۲۰ در مقایسه با آمار ۲۰۱۹ افزایش ۹۶ درصدی پیدا کرده است. گزارش وضعیت استقلال در آمریکا ۲۰۲۰ که از سوی ام‌بی‌او پارتنرز منتشر شده نشان می‌دهد تعداد کوچ‌نشینان دیجیتالی در این بازه زمانی از ۳.۲ میلیون به ۶.۳ میلیون نفر رسیده است. دسترسی به استعدادها معمولاً ملاحظه اصلی شرکت‌ها هنگام تصمیم‌گیری برای سرمایه‌گذاری است. بنابراین، نیروی کاری که از نظر جغرافیایی پراکنده است معادله را ناگهان پیچیده‌تر می‌کند. نظرسنجی گلوبال دِیتا نشان می‌دهد ۷۸ درصد پاسخ‌دهنده‌ها معتقدند فناوری نحوه انجام مشاغل را در سه سال آینده متحول خواهد کرد. افزون بر این، نظرسنجی دیگری از مجمع جهانی اقتصاد نشان می‌دهد ۸۴ درصد کارفرمایان تصمیم گرفته‌اند فرایندهای کار را دیجیتالی کنند؛ از جمله گسترش چشمگیر دورکاری- با احتمال انتقال ۴۴ درصد نیروی کار به قسمت دورکاری. اوالین کاساهارا، مدیر بخش عضویت Future Strategy Club، می‌گوید انعطاف‌پذیری دورکاری فقط وقتی عملی خواهد شد که سرمایه‌گذاری‌های کلانی در فرهنگ کسب‌وکار مانند یادگیری و توسعه، مشارکت کارمند، مدیریت استعداد و برنامه‌ریزی برای انتقال مدیریت اتفاق بیفتد. او می‌افزاید: «فرهنگ‌سازی برای نیروی کاری که احتمالاً هرگز از در ورودی سازمان داخل نخواهد آمد بسیار دشوار است و در فضای جاری اکثر اوقات شکست می‌خورد.» جرارد گرِچ، مدیر اجرایی تک‌نِیشِن، توضیح می‌دهد که اهمیت مجاورت فیزیکی به سطح توسعه‌یافتگی شرکت بستگی دارد: «اثر شبکه‌ای حاصل از مجاورت فیزیکی در روزهای اول شرکت برای نهادینه شدن ماموریت، چشم‌انداز و فرهنگ شرکت حیاتی است. اما یک شرکت بزرگ‌تر به‌...