بفرمایید سیب ، نوش جان،صرف شده …

در یک مهمانی خودمانی هنگام سلام و احوالپرسی با یکی از دوستانم، متوجه کیف کوچک او شدم که پوششی از خز و پولک داشت و با تفاخر به طوری که در معرض دید همگان باشد، روی میز قرار گرفته بود. از اندازه معمول کیف‌های دستی زنانه کوچک‌تر بود اما از آنجایی که در دنیای مد کار نشد ندارد، گمان کردم بدون شک کیف‌هایی اینچنین تازه به بازار آمده و من از قافله عقب مانده‌ام. در تکاپوی حل و فصل این عقب‌ماندگی بودم که ناگهان صدایی شبیه زنگ تلفن همراه از آن پدیده شبیه به کیف به صدا درآمد. اینجا بود که انگشت شستم خبردار شد، این موجود نه کیف دستی، که چیزی جز آی‌فن فایو ایشان نیست که به قول صاحبش لباس شب به تن کرده و قدم بر سر ما گذاشته و به دور همی دوستانه تشریف آورده است. همین اشاره کافی بود تا دیگر مهمانان حاضر نیز دست به جیب برده و به گوشی‌های آیفون‌شان که حالا برهنه می‌نمود نگاهی آمیخته با حس متضادی از حسرت و بلاهت بیندازند. جالب‌تر اینکه از مجموع 10 نفر حاضر در این مهمانی، بدون اغراق هشت نفر آی‌فون داشتند، حال می‌خواهد آی‌فون فور باشد یا فایو و فایو اس... لازم به ارائه آمار و ارقام نیست که مثلا به اعتبار آمار وزارت ارتباطات تا پایان سال 1392 نزدیک به 20 میلیون گوشی هوشمند وارد شبکه می‌شود که فقط خدا می‌داند چه تعداد از این میزان به گوشی‌های آی‌فون اختصاص دارد و اتفاقا به دلیل تحریم‌ها وارداتش به ایران به صورت قانونی صورت نمی‌گیرد. فقط کافی است نگاهی حتی سرسری به دور و اطراف خود بیندازید تا جغرافیای مصرف آی‌فون و متعلقات آن در ایران را به صورت ملموس درک کنید. اپیدمی مصرف آی‌فون در ایران همچون بسیاری از خصایص فرهنگی ایرانیان حالتی تناقض‌آمیز و منحصر به فرد دارد. اولین نشان این تناقض...