خیره به کشتزار سبز دیگران

انتشار خبر خرید واتس‌اپ توسط فیس‌بوک در روزهای پایانی سال گذشته شمسی و اوایل سال میلادی موج جدیدی از خبرها راه‌ انداخت. بسیاری این خرید را با خریدهای مشابه گوگل مقایسه می‌کردند و برخی دیگر آن را خریدی از جهت حذف رقیب. اما مهم‌تر از همه چرایی این خبر بود. چرایی که جوابش را مدیران فیس‌بوک باید می‌دادند؛ چرا مدیران فیس‌بوک واتس‌اپ را خریدند در صورتی ‌که می‌توانستند با همان میزان پول خط هوایی امریکن ایرلاین را خریداری کنند یا تیم بسکت NBA؛ و اگر علاقه‌مند به نجات مردم بودند، می‌توانستند مشکل آب‌رسانی سالم را به شهروندانی که آب سالم در اختیار ندارند رفع کنند. اما مدیران فیس‌بوک با وجود قدرت خریدشان به سراغ واتس‌اپ رفتند و برنامه‌ای دیگر را خریدند تا شاید همچنان بتوانند صدرنشین دنیای ارتباطات باشند. خرید این برنامه یا شرکت نرم‌افزاری توسط غول‌های دیگر پدیده جدیدی نیست. پیش از این همین فیس‌بوک شبکه اجتماعی موفق اینستاگرام را که سلطان حوزه عکس‌های آنلاین به شمار می‌آید، خریده بود و چندین خرید دیگر در زمینه فناوری به کل افق‌های این بخش را تغییر داده بود. خرید غول حافظه‌های فلش، وریدنت توسط وسترن دیجیتال، خرید تراستیر مغز متفکر امنیت نرم‌افزاری توسط آی‌بی‌ام و خرید اسکاللو، پیشگام در حوزه نرم‌افزارهای ذخیره‌سازی توسط EMC2 فقط نمونه‌های کوچکی از این تبادلات مالی چندمیلیارد دلاری هستند. مثلا اوراکل بیش از دو میلیارد دلار برای خرید آکمه پکت، پیشرو انتقال چندرسانه‌ای مبتنی بر آی‌پی هزینه کرد و سیسکو برای تقویت دانش شبکه‌اش استارت‌آپ اینزیمه نتورکز را با بهایی نزدیک به چهار میلیارد دلار خرید. اما این پدیده به ظاهر جاافتاده در آن سوی مرزها هنوز در کشور ما تجربه نشده است، هنوز شرکت‌های بزرگ نرم‌افزاری ترجیح می‌دهند به‌ جای اینکه محصول یا شرکتی را خریداری کنند، خود تولیدکننده خواسته‌هایشان باشند. فرهنگ شراکت و همکاری در جامعه‌ای که معتقد است اگر شریک خوب بود خدا...