چرا قانون ترکیه در مورد شبکههای اجتماعی نمیتواند الگویی برای طرح صیانت باشد؟
تفاوتهای دو تصویر را با مداد قرمز مشخص کنید
۴ مهر ۱۴۰۰
زمان مطالعه : ۵ دقیقه
شماره ۹۴
شماره قبلی پیوست نوشتیم که چرا استناد طراحان و مدافعان طرح صیانت از فضای مجازی به قوانین اتحادیه اروپا، به عنوان یک سند پشتیبان در طرح صیانت درست نیست. در این شماره میخواهیم نگاهی بیندازیم به یک قانون دیگر که از نظر حامیان صیانت در فضای مجازی نه تنها ثابت میکند که باید طرحی مثل طرح صیانت در ایران تصویب شود بلکه ثابت میکند که ما خیلی هم در این زمینه دیر دستبهکار شدهایم! مدافعان طرح صیانت به قانونی استناد میکنند به شماره 7253 مصوب اکتبر 2020 و ابلاغشده در جولای 2021 و ثبتشده به شماره 31202 در روزنامه رسمی ترکیه که در واقع اصلاحیهای است بر «قانون مربوط به مقررات پخشکنندهها (Broadcasters) (یا رسانهها)ی اینترنتی و پیشگیری از جرم از طریق این رسانهها» (که خود قانون 5651 نام دارد). مهمترین حرف این قانون این است که اگر یک رسانه اجتماعی در ترکیه بیش از یک میلیون نفر کاربر داشت، باید یک نماینده مقیم در ترکیه برای خود معرفی کند. همین موضوع سببی شده که حامیان طرح صیانت بگویند ترکیه اروپایی هم همان راهی را رفته که ما میرویم ولی متاسفانه دوستان در حال خلافگویی یا دستکم بازنمایی معوج واقعیت هستند. چرا؟ بخوانید: 1. در این قانون آمده، در صورتی که شبکههای اجتماعی این مقرره یعنی معرفی یک نماینده را رعایت کنند، پس از تذکر، جریمه خواهند شد. در قانونی که دوستان میخواهند تصویب کنند، در صورت رعایت نکردن مقرره، راهکارْ ایجاد یک پلتفرم موازی داخلی است. اگر بگویند که راهکار ما راهکار مفیدتری است، از آنها خواهیم پرسید که تاکنون کدام پلتفرم ارتباطی موفق در این 20 سال در ایران شکل گرفته است (طبیعتاً اسنپ و دیوار و غیره پلتفرم ارتباطی نیستند)؟ به عبارتی به آنها خواهیم گفت که این راهکار تا به حال بارها آزموده شده و کارآمد نیست. در عین حال که اصل اساسی در یک پلتفرم...
شما وارد سایت نشدهاید. برای خواندن ادامه مطلب و ۵ مطلب دیگر از ماهنامه پیوست به صورت رایگان باید عضو سایت شوید.
وارد شویدعضو نیستید؟ عضو شوید