از انسان‌های نخستین تا تاچ آی‌دی

واژه «بیومتریک» از کلمات یونانی «بیو» (حیات) و «متریک» (سنجش) گرفته شده است. سیستم‌های خودکار بیومتریک تنها در چند دهه گذشته و به دلیل پیشرفت‌های چشمگیر در پردازش کامپیوتری در دسترس همگان قرار گرفته‌اند. بسیاری از این تکنیک‌های خودکار جدید مبتنی بر ایده‌هایی است که ابتدا صدها یا حتی هزاران سال پیش شکل گرفته‌اند. یکی از قدیمی‌ترین و بنیادی‌ترین نمونه خصوصیات به‌کاررفته برای تایید هویت انسان، چهره است. از ابتدای تمدن، انسان‌ها از چهره برای شناسایی افراد شناخته‌شده (آشنا) و ناشناس (غریبه) استفاده کرده‌اند. این عمل ساده با افزایش جمعیت و ساده‌تر شدن سفر و ورود افراد جدید به جوامع کوچک پیچیده‌تر شد. مفهوم شناسایی فرد به فرد نیز در بیومتریک رفتارمحور، مانند شناسایی صوت و راه رفتن استفاده می‌شود. افراد از این خصوصیات گاه به صورت ناخودآگاه برای شناسایی افراد آشنا به صورت روزمره استفاده می‌کنند. خصوصیات دیگر نیز در طول تاریخ تمدن به عنوان ابزارهای رسمی‌تر شناسایی استفاده شده است. در ادامه چند نمونه را معرفی می‌کنیم: در غاری که تخمین زده می‌شود حداقل 31 هزار سال قدمت داشته باشد، دیوارها پوشیده از نقاشی‌هایی هستند که گفته می‌شود توسط انسان‌های ماقبل تاریخ ساکن در آنجا کشیده شده باشند. در کنار این نقاشی‌ها نیز انواع اثر دست دیده می‌شود که احساس می‌شود به عنوان امضای فراموش‌نشدنی خالق آن بوده است. همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد اثرانگشت از 500 سال قبل از میلاد مسیح به عنوان علامت فرد استفاده شده است. معاملات تجاری بابل که روی صفحه‌های گلی ثبت شده، شامل اثر انگشت نیز می‌شده است. خوآ دو باروس کاشف و نویسنده اسپانیایی می‌نویسد تاجران چین باستان از اثرانگشت برای انجام معاملات تجاری استفاده می‌کرده‌اند. والدین چینی نیز از اثرانگشت و اثر پا برای تمایز فرزندان از یکدیگر استفاده می‌کرده‌اند. در اوایل تاریخ مصر، تاجران بر اساس توصیف فیزیکی برای متمایز کردن تاجران قابل اعتماد با شهرت شناخته‌شده...