وقتی توقف فعالیت صرافی‌های رمزارزی، اولین راه حل برون‌رفت از بحران است؛ خاموشی برای بقا

در روزهای جنگ و زمانی که اخبار حملات سایبری و اختلال در بانک‌ها صدر اخبار بود، بحران دیگری در سکوت شکل گرفت؛ بحرانی که نه با پهپادها و موشک، که با تصمیم‌های بدون آمادگی، قطع ناگهانی اینترنت و انسداد دسترسی به دارایی‌ها، حیات کسب‌وکارهای رمزارزی را تحت تاثیر قرار داد. کاربران دسترسی به پول‌شان را از دست دادند، معاملات قفل شد و به دنبال این اتفاقات، اعتماد به بازار از بین رفت. اما آنچه این بحران را تشدید کرد، نه‌فقط حمله سایبری و اختلال بانکی یا قطعی اینترنت، که ناهماهنگی ساختاری و بی‌برنامگی در سطح تصمیم‌سازی بود تا تنها با ایجاد خاموشی شاید امکان بقا وجود داشته باشد. آنچه دیده نشد در کنار حملات نظامی، اختلال در سامانه‌های بانکی و انسدادهای موقت در بازارهای مالی، بحرانی دیگر در لایه‌های پنهان اقتصاد دیجیتال ایران رقم زد. بحرانی که شاید واکنشی عمومی را در پی نداشت، اما زیر چتر اقتصاد دیجیتال، موجودیت یکی از نوپاترین و پرتکاپوترین زیربخش‌های آن را به خطر انداخت: بازار رمزارز. از ۲۳ خرداد، همزمان با شدت گرفتن حملات سایبری که در ادامه اختلال در بانک‌هایی مانند سپه و پاسارگاد را به دنبال داشت، اینترنت کشور هم در لایه‌های مختلفی دچار محدودیت شد. همچنین درگاه‌های پرداخت بسته شدند، دسترسی کاربران به پلتفرم‌های رمزارزی قطع شد، و صرافی‌ها یکی پس از دیگری مجبور به توقف معاملات و مسدودسازی واریز و برداشت شدند. در این میان، کاربران نه‌تنها از معاملات محروم شدند، بلکه عملاً به دارایی‌های خود نیز دسترسی نداشتند. آنچه در صرافی‌ها گذشت؛ از هک تا قفل پلتفرم‌ها با رسیدن حملات سایبری در روزهای ابتدایی جنگ به زیرساخت‌های بانکی و قطعی در سامانه‌های دو بانک بزرگ، بسیاری از نگاه‌ها به سمت نظام بانکی و پرداخت معطوف شد. اما در همین زمان، هک نوبیتکس، بزرگ‌ترین صرافی رمزارزی ایران، ضربه دیگری بود. این حمله، که جزئیات فنی آن هنوز به‌ طور...