رویکرد پارک‌های فناوری در حوزه آی‌سی‌تی باید تغییر کند

چه عاملی وزارت ارتباطات را به فکر راه‌اندازی یک پارک فناوری اطلاعات و ارتباطات انداخت؟ در سال ۸۲ برای راه‌اندازی پنج پارک فناوری اطلاعات و ارتباطات در کشور، مجوز داده شد. یکی از این پارک‌ها شهرک علمی و تحقیقاتی اصفهان بود، البته این پارک از قبل هم فعالیت می‌کرد اما برای اینکه فرایند ایجادش تسهیل شود، ابتدا کار خود را با مجوز مرکز رشد آغاز کرده بود. یعنی تا آن زمان فقط شهرک علمی و تحقیقاتی اصفهان را داشتیم. پارک پردیس هم در مراحل اولیه تاسیس به‌ سر می‌برد. سازمان مدیریت پنج مجوز از طریق طرح تکفا برای راه‌اندازی پنج مرکز رشد اعطا کرد، از جمله مرکز رشد جهاد (رویش فعلی)، مرکز رشد دانشگاه علم‌و‌صنعت، مرکز رشد غدیر در اصفهان و مرکز رشد کرمان. این آغاز فرایند مراکز رشد آی‌سی‌تی بود. از آن به بعد به خاطر ندارم که وزارت علوم مجوزی تحت عنوان پارک آی‌سی‌تی به کسی بدهد. مراکز رشدی هم که به عنوان آی‌سی‌تی راه‌اندازی شد به دلیل اینکه بازار و متقاضی چندانی در آن زمان نداشتند به تدریج تبدیل به مراکز رشد جامع شدند. اما امروزه در بیش از ۴۰ پارک دارای مجوز تعداد قابل توجهی از شرکت‌های آی‌سی‌تی حضور دارند. اگر وزارت ارتباطات بخواهد با کپی کردن همان الگو وارد این حوزه شود، مفید نخواهد بود. مدلی که وزارت ارتباطات برای راه‌اندازی پارک فناوری اطلاعات و ارتباطات در نظر گرفته، داشتن عناصر برتری‌بخش در آن است، از جمله زیرساخت‌های ارتباطی، نرم‌افزاری و طرحهای ویژه‌ای در پارک. به عنوان نمونه، ما در مورد اینترنت اشیا که در دنیا اثربخشی ۱۰ هزار میلیارد دلاری برای آن پیش‌بینی می‌شود، تحلیل‌هایی انجام دادیم تا ببینیم در هرم فعالیت‌های ذیل این موضوع، کدام بخش احتمال موفقیت بیشتری در کشور ما خواهد داشت. مثلاً در حوزه سنسورها به دلیل پیشرفت فوق‌العاده تکنولوژی و بحث تیراژ و با توجه به اینکه قیمت آنها...