سوژگی در عکس‌هایِ شبکه اینستاگرام*

به‌اشتراک‌گذاری آنلاین عکس‌ها از طریق سرویس‌های شبکه‌های اجتماعی مانند اینستاگرام یک کردار فراگیر است. در زمان نگارش این مقاله، دست‌کم ۲۰ میلیارد عکس از طریق اینستاگرام- یک برنامه موبایل‌محور که در سال 2010 برای تلفن‌های (هوشمند) همراه توسعه داده شد- به اشتراک گذاشته‌ شده است. اینستاگرام به کاربران اجازه می‌دهد عکس بگیرند، فیلترهای عکاسی اعمال و عکس را همراه با یک شرح کوتاه روی وب‌سایت شبکه اجتماعی آن بارگذاری کنند. امکانات و قابلیت‌های دستگاه‌های تلفن همراه با برنامه‌های رسانه‌ی اجتماعی مانند اینستاگرام، این معنا را می‌دهد که «زندگی روزمره افراد در حال اصلاح، بازسازی و انتقال به زمینه‌های جدیدی از رویت‌پذیری و پیوند اجتماعی است» (Vivienne and Burgess, 2013). از آنجا که معمولاً تلفن‌های هوشمند توسط یک فرد استفاده می‌شوند، عکس‌های گرفته‌شده با این دستگاه‌ها هم «بلاواسطه با دیدگاه و تجربه روزمره آن کاربر ارتباط دارند» (Chesher, 2012: 106). در طولِ این مقاله، من اصطلاح «عکس اجتماعی» را برای اشاره به عکس‌هایی از این نوع که در سرویس‌های شبکه‌های اجتماعی پست شده‌اند استفاده می‌کنم. در حالی ‌که عکاسی با دوربین تلفن همراه مجموعه‌ای از تحقیقات حول این موضوع را پدید آورده (Hjorth,2009) و علاقه گسترده‌ای به پدیده «سلفی» ایجاد شده است (خودنگاره‌هایی گرفته‌شده به وسیله دوربین جلو تلفن همراه هوشمند) (Bruno et al, 2014; Schwarz, 2010; Walker, 2005)، تحقیقات کمی روی عکاسی اجتماعی انجام ‌شده است که معانی برساختی از خلال انتخاب‌های بصری ترکیبی در تصاویر رسانه‌ اجتماعی را بررسی می‌کنند. یکی از اَشکالی که بر اساس آن رسانه‌ اجتماعی، عکاسی با تلفن همراه را تحت تأثیر قرار داده‌اند از طریق فراهم کردن یک فرم از حضور مشترک بصری برآمده از ماهیت زمانی فناوری‌های پخش و نمایش آنلاین (استریم) اجتماعی است که به‌ واسطه رسانه موبایل قابل‌ حمل تغییر یافته است. این امکانات به معنای ظهور سبک عکاسی «شما می‌توانید اینجا همراه من باشید» است که در آن عکاسان بخشی...