ثروت در پیچ بعدی منتظر است

از همان پارکینگ مشخص است کافه بازار فضای متفاوتی با سایر ساکنان مجتمع فناوری شریف در خیابان حبیب‌الهی دارد، ماشین ساده‌ای که در پارکینگ پارک شده هیچ سنخیتی با چند خودرو شاسی‌بلند ته سالن خالی ندارد ولی بازار تنها ساکن ساختمان است که لوگویش را بالای محل پارکش نصب کرده تا پرچم ساده و پرافتخاری از هویت صاحبانش باشد. حسام آرمان‌دهی در صبح سرد زمستانی در را بیشتر با حالتی غافلگیرشده به روی ما باز می‌کند و با خنده توضیح می‌دهد اگر می‌خواهیم از تیم کافه بازار عکس بگیریم تیمی در کار نیست: «به هر حال فصل امتحانات است و شما وقتی یک استارت‌آپ دارید باید بین آدم کارمند و آدم کارآمد یکی را انتخاب کنید!» همین‌طور که منتظریم چای دم بکشد درباره ساختمان می‌پرسیم و می‌گوید قیمت یا تسهیلات تفاوتی با ساختمان‌های دیگر ندارد، هرچند قرار است این پروژه با امکانات رفاهی دیگر تکمیل شود:«فکر کنم ما اولین شرکتی بودیم که به این ساختمان آمدیم، چون قراردادمان در دفتر قبلی تمام شده بود و نمی‌توانستیم صبر کنیم که حتما ساختمان کاملا راه‌اندازی شود. شاید مهم‌ترین فایده‌اش برای ما این است که تحت نام دانشگاه شریف درگیری کمتری با نهادهای نظارتی متعدد حوزه تجارت داریم که خودش حسن بزرگی است.» [caption id="attachment_44764" align="alignnone" width="633"] نمودار تعداد برنامه‌های خارجی قرار گرفته روی کافه بازار از پاییز ۹۰ تا ۹۱[/caption] [caption id="attachment_44769" align="alignnone" width="780"] کارمندان بازار کارآمد بودن را به حاضر یراق بودن ترجیح می‌دهند.[/caption] گریختن از اکوسیستم‌های بسته لیکن همه هم باور ندارند کافه بازار از فرصت‌هایش به درستی استفاده می‌کند و توانش همپای بازار هدفش که گوشی‌های هوشمند ایرانی هستند، رشد کرده است. مهم‌ترینش هم اینکه اگر واقعا این فرآیند عرضه برخط نرم‌افزاری تا این حد به صرفه است چرا به سراغ سایر سیستم‌های عامل و مشتریان آنها نرفته‌اند؟ مثلا iOS متعلق به شرکت اپل. پاسخ آرمان‌دهی به این جریان...