اوج رستگاری استارت‌آپ‌های تجهیزات پزشکی، ادغام با مجموعه‌های بزرگ است؟

به گزارش پیوست، محمودرضا مرآتی، هم‌بنیان‌گذار و عضو هیات مدیره پویندگان راه سعادت، در سومین رویداد «هلثی پنل» که با موضوع تجهیزات پزشکی برگزار شد، در خصوص رویکرد این مجموعه به نوآوری گفت:‌ تمرکز ما روی رفع نیاز واقعی جامعه است و از ابتدا قصد جابه‌جایی مرزهای دانش را نداشتیم، البته بعدها کارهایی انجام دادیم که در دنیا منحصربه‌فرد بود اما مساله اینجاست که ما باید توجه کنیم نیاز کاربر و بازار چیست.

او ادامه داد: یکی از موضوعاتی که در دستور کار بخش تحقیقات مجموعه ما قرار دارد اندازه‌گیری رضایت مشتریان است چراکه من فکر می‌کنم تنها محصول موضوع اصلی نیست و خدمات پس از فروش می‌تواند مزیت رقابتی مهمی برای ما ایجاد کند.

سلمان اخوت از مدیران مجموعه آریا طب فیروز در ادامه این پنل گفت:‌ سوالات بزرگی همیشه در دنیای پزشکی وجود داشته‌ که هر زمان برای آنها پاسخی به دست بیاید بزرگ است، اما آیا استارت‌آپ‌ها با بودجه اولیه قادر به یافتن این پاسخ‌ها هستند؟ خیر چون این جواب‌ها میلیون‌ها دلار هزینه در پی دارند. اگر استارت‌آپ‌ها در ابتدا با موضوعات شناخته‌شده وارد و به شرکت‌های بزرگ وصل شوند، سپس به سمت سمت نوآوری بروند، قطعاً می‌توانند آن حوزه‌ها را فتح کنند.

بهزاد سیفی، بنیان‌گذار و مدیرعامل هلثیو& نیز در ادامه با بیان اینکه به جامعه استارت‌آپی ما آدرس غلط داده شده است گفت: ما در تولید دانش از میانگین دنیا بهتریم اما این مساله در جایگاه اکوسیستم نوآوری متفاوت است.

او بر این باور است که مشکل در بسیاری از مواقع فرهنگی است و افراد ادبیات و مدل همکاری را بلد نیستند. سیفی ادامه داد:‌ یکی از موضوعاتی که در شاخص نوآوری کشورها وزن بالایی دارد حوزه سلامت است. اما حتی با در نظر گرفتن این موضوع با اینکه در آمریکا در حوزه تجهیزات پزشکی سالانه ایده‌های جدیدی وجود دارد، چیزی بیشتر از ۷۰ درصد بازار آمریکا در این حوزه در اختیار پنج شرکت بزرگ است.

بنیان‌گذار استارت‌آپ استدیو هلثیو تاکید کرد:‌ اوج رستگاری استارت‌آپ‌ها در حوزه تجهیزات پزشکی این است که از سوی یکی از غول‌های بزرگ خریداری شوند یا با آنها ادغام شوند.

شکست، نتیجه همکاری با دانشگاه

مرآتی در ادامه این پنل درباره مجموعه‌های ساخت تجهیزات پزشکی گفت: ما در تجربیات خود در کار با دانشگاه سعی کردیم از پتانسیل دانشگاه و استادان برای رفع نیازها استفاده کنیم اما همه تلاش‌های ما با شکست مواجه شد چراکه دانشگاه‌ها بیشتر به دنبال نگارش مقاله بودند اما آنچه برای ما اهمیت داشت جابه‌جایی مرزهای دانش نبود و دنبال رفع نیاز بازار بودیم.

او با تاکید بر اینکه دانشگاه در همین کار هم موفق نبوده ادامه داد: در بحث تجهیزات پزشکی شما نیاز دارید امنیت و کارکرد محصول را ثابت کنید و اثربخشی و موارد این‌چنینی در این بحث مقوله مهمی است؛ اما در اغلب موارد در دانشگاه به این مسائل توجه نمی‌شد. آنها اصلاً به این فکر نمی‌کردند که قرار است این محصول را بفروشند.

هم‌بنیان‌گذار پویندگان راه سعادت بر این باور است که دانشگاهیان ما با مقوله مدیریت ریسک آشنا نیستند و به آن فکر نمی‌کنند.

جلال جعفری،‌ رئیس هیات مدیره پرنیان گسترپرتو، در ادامه این موضوع گفت: هرچند تکنولوژی در کشور ما پیشرفت کرده اما بحث‌های مالی، حقوقی و دانش‌بنیان جدید است و ما با این مفاهیم آشنا نیستیم. من به عنوان مدیرعامل مجموعه به خودم اجازه می‌دهم با صاحب ایده قرارداد ببندم چون می‌خواهم این حلقه را دور بزنم.

او بر این باور است که فرهنگ توسعه پیدا نمی‌کند چون تصدی‌ در دست دولت است و نیاز است که دولت عقب بایستد و امور را به بخش خصوصی واگذار کند.

ما دچار ترامپ‌های داخلی هستیم

مرآتی در ادامه با تاکید بر اینکه سیاست‌های کلی خلاف چیزی است که رهبری اعلام کرده است گفت: ما آرزو داریم از شرکت‌های تولید داخل حمایت شود اما قوانین باید از سوی دستگاه دولتی تدوین شود و خیلی از مواقع این قوانین و آیین‌نامه‌های لازم تدوین نمی‌شود یا به گونه‌ای تدوین می‌شود که مبهم است یا در اجرا عکس آن انجام می‌شود.

او ادامه داد: همیشه موضوعاتی مانند آمریکا، تحریم و غیره وجود دارند که مسائل را با آنها توجیه کنیم. منظور من این نیست که این موارد بی‌اثرند اما شاید ۲۰ تا ۳۰ درصد تاثیر داشته باشند و ما دچار ترامپ‌های داخلی هستیم.

مرآتی همچنین اضافه کرد: هرکس می‌خواهد وارد این حوزه شود نباید فرض را بر این بگذارد که دولت قصد حمایت از او را دارد؛ بلکه باید تصورش این باشد که دولت هیچ‌گونه حمایتی انجام نمی‌دهد و باید وارد یک جنگ شود. البته این بدان معنا نیست که صد درصد همه چیز خراب است و نمی‌توان مدیران اجرایی خوبی پیدا کرد اما درصدشان کم است.

اخوت نیز در پایان نسبت به خروج سرمایه‌ها از کشور هشدار داد و گفت: کار تولیدی کاری نیست که بتوان افراد فعال در آن را به این متهم کرد که دنبال سوداگری هستند چون این افراد باید در حوزه‌ کاری‌شان از روز اول به صادرات فکر کنند. بر اثر همین اتفاقات و دلسردی‌هاست که سرمایه‌ها از کشور خارج می‌شود.