در نشست تخصصی رویداد سالانه چارگون مطرح شد: هایپراتوماسیون فقط با حکمرانی توانمند امکان‌پذیر است

به گزارش پیوست، اولین سوالی که آرش برهمند، سردبیر ماهنامه پیوست در این خصوص از امیر ناظمی، عضو هیات علمی مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور مطرح کرد در خصوص میزان آمادگی بازار برای پذیرش مفهوم جدید هایپر اتوماسیون بود.

آیا میزان آمادگی و شرایط فعلی بازار اجازه می‌دهد به موضوعات جدیدی مثل هایپر اتوماسیون فکر کنیم؟

امیر ناظمی: وقتی در مورد تکنولوژی حرف می‌زنیم راجع به ۴ جزء متفاوت صحبت می‌کنیم. جزو اول فن‌افزار است. این همان قسمت نرم‌افزای یا سخت‌افزاری‌ست. این همان قسمت عینی شده است و ما اغلب فکر می‌کنیم همه تکنولوژی همان است و باقی قسمت‌ها را نادیده می‌گیریم. ۳ قسمت دیگر در این تکنولوژی جدید وجود دارد که شامل انسان‌افزار، اطلاعات افزار و سازمان افزار است. جز آخر بسیار مهم است چرا که هم جزءهای دیگر را به هم پیوند می‌دهد و هم خود تکنولوژی نیازمند آمادگی یک سازمان برای بهره‌مندی و بهره‌وری است. برای ارتباط سازمان‌افزار با ۳ بخش دیگر به مداخله دولت نیاز است؛ اما مداخله خوب و نه مداخله بد. هیچ کشور در حال توسعه‌ای که به نوعی توسعه پیدا کرده باشد را بدون وجود حکمرانی توانمند پیدا نمی‌کنید. به همین خاطر است که نقطه اصلی نظریه‌های توسعه هم به حاکمیت توانمند اشاره دارد.

سوال بعدی از محمد خلج، مدیرعامل اسنپ پرسیده شد.

اگر قرار باشد اتفاق جدیدی مانند هایپر اتومیشن در بازار رخ دهد معنی‌اش این است که باید مجموعه‌های بزرگی مانند اسنپ این نیاز را در خود احساس کنند و به الزاماتش مانند مسائل قانونی، اشتراک‌گذاری داده‌ها و مسائل رقابتی فکر کنند. آیا فکر می‌کنید بازار با تمامی شرایط و محدودیت‌هایش آماده جهش به سمت مفهوم فراگیرتری به نام هایپر اتومیشن را دارد؟

محمد خلج: کسب‌وکار‌هایی که در این حوزه فعالیت می‌کنند به‌ویژه اسنپ، به اطلاعات زیادی نیازمند دارند که عموما هم این اطلاعات داخل سازمان وجود ندارد و باید با زیرساخت‌هایی این اطلاعات از بیرون مجموعه فراخوانی شود و برای آن سیستم باید به پایگاه‌های داده مختلفی متصل باشد و این اطلاعات را دریافت کند. باید فرایند فراخوانی و تحلیل داده‌ها نهایتا به یک ماژول تصمیم‌گیری صحیح برسد.

خیلی از مواقع دولت‌ باید دسترسی به این داده‌ها را فراهم کند و مباحث حقوقی هم مطرح است که آیا این میزان از دسترسی برای اجرای چنین فرایند‌هایی نیاز است یا خیر. این موضوعات کار را سخت می‌کند اما نهایتا باید اتفاق بیافتد.

سوالی که از شهاب جوانمردی، مدیرعامل هلدینگ فناپ مطرح شد درباره میزان آمادگی شرکت‌ها برا پذیرش این مفهوم جدید بود.

هایپراتومیشن با دو مفهوم هوش مصنوعی و یادگیری ماشین در هم تنیده است. به نظر می‌رسد حتی اگر قوانین و شرایط بازار هم فراهم شود، شرکت‌ها به لحاظ تکنولوژی آمادگی این جهش را ندارند. آیا غیر از این است؟

شهاب جوانمردی: در کشور‌هایی که مهد تکنولوژی هستند، کسب‌وکار‌ها ممکن است با تکنولوژی‌های جدید و نوظهور تغییر مسیر دهند و رقبا به این سمت حرکت می‌کنند که خود را با تکنولوژی جدید هماهنگ کنند برای این که در بازار چیزهای جدیدی ارائه کنند. اما یک کج‌فهمی در کشور ما وجود دارد. خیلی وقت‌ها در بنچمارک‌ها، شرایط محیطی را کنار می‌گذاریم و فکر می‌کنیم می‌شود همان شرایط را اینجا پیاده کرد. یعنی اگر شرکتی در دنیا برمبنای «تکنولوژی پوش» پیش رفته، ما هم بر مبنای آن می‌توانیم پیش برویم. اما تجربه سال‌های اخیر ما نشان می‌دهد تکنولوژی آن چیزی نیست که دنیای ما را جابه‌جا کند.

باید تکنولوژی‌ها را به‌درستی انتخاب کنیم تا بتوانیم برمبنای قوانین و نیازمندی‌های بازار حرکت کنیم. اگر این حرکت به‌درستی انجام شود، آن زمان می‌توانیم منابع انسانی ویژه‌ای را برای ایجاد زیرساخت‌های تکنولوژی درنظر بگیریم و زمانی هم ممکن است اصلا نیازی در آن زمینه خاص نداشته باشیم. ما به‌عنوان کسانی که سرمایه‌گذاری می‌کنیم در این بازار، هنوز خودمان هم به آن جمع‌بندی نرسیدیم که اگر می‌خواهیم تغییری در بازار ایجاد کنیم، باید روی چه مسائلی تمرکز کنیم.

سوال دیگری که از علیرضا کیانپور، مدیرعامل گلرنگ سیستم پرسیده شد درخصوص مزیت عقب‌ماندگی بود.

ما هنوز در حوزه نرم‌افزار‌های سازمانی و مسائلی مانند ERP و هوش تجاری جای پیشرفت داریم و هنوز به سطح‌های بین‌المللی و جهانی دست پیدا نکردیم و همچنین دستمان از بازیگران بزرگ بین‌المللی برای انتقال تجربه کوتاه بوده است. آیا این مزیت عقب‌ماندگی برای ما یک شانس به حساب می‌آید که با نادیده‌گرفتن نواقص در دور قبلی تکنولوژی بتوانیم به مرحله بعدی جهش کنیم؟

علیرضا کیانپور: از سال ۲۰۱۹ که گارتنر برای اولین بار مفهوم هایپر اتومیشن را مطرح کرد، بسیاری از صاحب‌نظران، مفهوم هایپر اتومیشن را با دیجیتال ترنسفورمیشن اشتباه می‌گرفتند. اما اینها چه نسبتی با هم دارند؟ همه ما مفهوم تجربه مشتری را شنیدیم و درگیر آن هستیم. نیاز و تجربه مشتری شرکت‌ها را دنبال خود می‌کشاند. هدف نهایی تحول دیجیتال ایجاد تجربه غنی برای مشتری است. یعنی تمام تمرکز تحول دیجیتال روی مشتری است اما گویا شرکت‌های فناوری از اینکه دنبال مشتری حرکت کنند، خسته هستند. هایپر اتومیشن آمد چون خود کسب‌وکار‌ها نیاز به تحول دارند. این مفهوم می‌گوید کاری با تجربه مشتری نداشته باشید و به دنبال تجربه کسب‌وکار بروید. یعنی هم‌زمان که می‌خواهید نیاز‌های مشتری را تامین کنید، لازم است در فرایند‌های داخلی هم تغییراتی ایجاد کنید تا برای این حجم از تغییرات مورد نیاز مشتری، خود را درگیر پیچیدگی و کارهای فرسایشی نکنید.

شاهین طبری، رئیس هیات‌مدیره چارگون، آخرین عضو این پنل بود که از او درباره نظرات برخی کاربران پیرامون پرداختن به مفهوم هایپر اتومیشن سوال شد.

عده‌ای معتقدند همین حالا شرکت‌های اتوماسیون در ایران توان پاسخگویی به نیاز مشتری را ندارند و رفتن سراغ یک مفهوم جدید چیزی جز برندینگ نیست و فقط مسیر رسیدن به آنچه که نیاز هست را طولانی‌تر می‌کند. آیا با این نظر موافقید؟

شاهین طبری: هر شغلی یک سری نکات مثبت دارد. کاری که من در بیست و خورده‌ای سال انجام دادم باعث شده تجربیات خوبی در کار کردن با شرکت‌های متعدد بزرگ پیدا کنم. یک زمانی مقوله اتوماسیون خیلی لوکس و دور از دسترس بود اما مفهوم آن رفته رفته به پختگی رسید. من این بلوغ را در طول این سال‌ها مشاهده کردم. مدت‌ها تلاش می‌کردیم یک کانسپت جدید را به اتوماسیون اضافه کنیم. اما حالا خیلی از این مفاهیم یک نیاز است و اگر اضافه نکنیم عقب مانده‌ایم. من برآورد می‌کنم حدود ۶ تا ۷ میلیون نفر در ایران از نرم‌افزار‌های Enterprise استفاده می‌کنند که حدود ۲ میلیون نفر از چارگون سرویس دریافت می‌کنند. مدیرانی که در حوزه تکنولوژی فعالیت می‌کنند باید بدانند مرحله بعدی هوشمندسازی است. مطرح کردن این موارد هم ضروری است و هم صد درصد اتفاق خواهد افتاد. پس چه بهتر که از حالا در موردش صحبت کنیم و نسبت به آن دید درستی پیدا کنیم.