اینترنت هستم، یک مسافر

مطالعات فراوانی در مورد اعتیاد به اینترنت انجام شده و نتیجه این پژوهش‌ها نشان می‌دهد در زمینه وابستگی غیرعادی به اینترنت، مانند تمام وابستگی‌های خارج از عرف دیگر، نگرانی‌های زیادی وجود دارد. اعتیاد اینترنتی در اشکال متفاوتی بروز می‌کند که هر کدام از آنها مانند قمار، تمایلات جنسی یا ارتباطی، فارغ از کنش کاربر در فضای آنلاین به عنوان یک ناهنجاری روانی و رفتاری در دنیای واقعی شناخته شده‌اند. در مقابل، زمانی که این ناهنجاری‌ها وارد فضای مجازی می‌شوند به دلیل ماهیت رسانه‌ای و فرهنگی اینترنت به عنوان یک بستر فوق گسترده ارتباطی و ذات فناوری‌گریز عموم، اعتیاد اینترنتی تعریف متفاوتی پیدا می‌کند تا جایی که در تحلیل و بررسی موضوع، عامل اعتیاد رها شده و اینترنت جایگزین آن می‌شود. این خلط مبحث تنها به تحلیل‌های عمومی از اینترنت محدود نیست و حتی اخیرا یک آسیب‌شناس اجتماعی 25 درصد جوانان ایرانی را به واسطه حضور مجازی بیش از دو ساعت در روز، معتادان اینترنتی نامیده و صرف نظر از اینکه چه ظرفیتی از جوانان ایرانی دارای شرایط حداقلی برای دسترسی به اینترنت هستند، در مورد انزوا و خودمحوری جوانان با نفوذ شبکه‌های اجتماعی هشدار داده است. این در حالی است که در نظریه‌های جدید، استفاده بیش از اندازه از اینترنت نشان‌دهنده کمرنگ شدن مرز بین دنیای مجازی و واقعی است و نفوذ این فناوری، به ماهیت پاداش‌دهنده و انزواطلب آن ارتباطی ندارد و روی ظرفیت‌های غیرقابل انکار اینترنت در سبک زندگی عموم مردم تاکید می‌کند. در تعریف جدید اعتیاد به اینترنت، عبارت وابستگی حذف شده و به جای آن اختلال در سلامت کاربر به واسطه استفاده از اینترنت به کار رفته است. اعتیاد به اینترنت اعتیاد اینترنتی ابتدا به عنوان یک ناهنجاری معرفی شد و دکتر ایوان گلدبرگ این مورد را در «راهنمای تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی» قرار داد. این طبقه‌بندی در ابتدای سال جاری میلادی حذف شد و...