مکافات پس از فروش

پس از تحولات انقلاب صنعتی، جریان عرضه کالا در دنیای مدرن با رقابت شدیدی روبه‌رو شد. رقابتی که تولیدکنندگان قدرتمندی در آن حضور داشتند و هنوز قوانین دنیای سرمایه‌داری در بازارهای در حال رشد اروپایی و آمریکایی تعریف نشده بود. شرکت‌ها هر کدام تلاش می‌کردند محصولات خود را با دوام نشان دهند، حداقل مصرف‌کننده آن روزها تمایل داشت کالایی انتخاب کند که چاله‌ای برای پس‌انداز سالانه‌اش نباشد و این خط مشی به عنوان یک هدف در تولیدات سال‌های دور اروپا و آمریکا به اندازه‌ افزایش سهم بازار برندها اهمیت پیدا کرد. هنوز هم می‌توان نمونه‌های منقرض‌شده‌ای از تولیدات آن سال‌ها را مشاهده کرد. این‌گونه بود که گارانتی به عنوان یک ابزار قدرتمند توسعه بازار برای کاهش ریسک خرید مصرف‌کننده معرفی شد و حتی شکل‌های رادیکال آن مانند بازگشت هزینه خرید یا ضمانت مادام‌العمر پا به عرصه رقابت‌های تجاری گذاشتند. البته ضمانت صحت عملکرد و دوام کالا یا خدمات قدمتی هزارساله دارد اما نیمه دوم قرن بیستم را می‌توان به عنوان زمانی برای تعریف دوباره گارانتی در شکل نوین آن دانست. خدمات پس از فروش و یکی از مهم‌ترین بخش‌های آن یعنی گارانتی، نه‌تنها باعث اطمینان خاطر مشتری در انتخاب محصول می‌شد بلکه به دلیل نمایش وفاداری بلندمدت به انتخاب مصرف‌کنندگان، راهکاری برای تمایز کالا و خدمات از سایر ارائه‌دهندگان به شمار می‌آمد. با ارائه تضمین خدمات، شرکت‌ها متعهد می‌شوند حقوق مشتری را در زمانی که موضوع مورد ضمانت قادر به ارائه عملکرد اولیه خود نباشد به یک یا چند شیوه تامین کنند. در عرف ارائه ضمانت معمولا چند نکته رعایت می‌شود. مانند اینکه عملکرد صحیح یا غیرصحیح موضوع ضمانت به آسانی قابل ادعا باشد، این ادعا در شرایط معقولی از عمر موضوع ضمانت انجام شود و به هر آنچه نفی حقوق مشتری بوده است، اشاره کند. در مقابل کیفیت و شرایط تعهد به نوع تضمین خدمات وابسته است. به عنوان...