هزار و یک شب فیلترینگ

یک قصه خیلی باید جذاب باشد که بتوان آن را کش داد. هر روز از آن سخن گفت و خسته هم نشد. هر شب به جست‌وجوی ابعاد تازه‌ای از آن رفت و به امید بُعد جدیدی که فردا کشف می‌شود، خوابید. در ایرانی که فقر فیلمنامه، به زعم کارشناسان سینمایش بلای جان پرده نقره‌ای شده، دست بر قضا داستان کم نیست. داستان‌های زیادی وجود دارد که اتفاقا پرکشش هم هستند. مثال‌هایش هم کم نیست. از «مناظره» گرفته تا «ژنو»، از «پارس جنوبی» گرفته تا همین «فیلترینگ». به همین اندازه پرموضوع و البته متنوع. با این حال اینجا فقط جای بیان یکی از این قصه‌ها آن هم فقط از چهار بعد است. می‌خواهیم در مورد نظام پالایش محتوای اینترنتی از منظر حقوقی به بحث بنشینیم. 1 .فیلترینگ اینترنت در ایران؛ قوانین و نهادها «خواهشمندم توضیح دهید چرا چین کمونیست، اینترنت را به ‌شدت سانسور می‌کند؛ ولی در ایران اسلامی این کار انجام نمی‌شود؟ در همه جای دنیا - مخصوص چین نیست - وقتی جهاز عظیم و فراگیر اینترنت وارد می‌شود، معمولا فیلترهایی هم وجود دارد که هر کشور به فراخور تمایلات و تفکرات و مصالحی که دارد، آنها را کار می‌گذارد؛ این یک امر طبیعی است. در اینجا هم در آغاز کار مقداری بی‌توجهی شد، لیکن بعد اقداماتی کردند و باید بکنند؛ این درست است. البته که باید فیلترهای مناسب و لازم را بگذارند.» این دقیقا متن پرسش و پاسخی است که سوال‌کننده‌اش یک دانشجوی دانشگاه شهید بهشتی بوده و پاسخش را مقام معظم رهبری داده است. سوال و جواب مربوط است به روز بازدید ایشان از آن دانشگاه. بیست و دوم اردیبهشت 1382. البته پیش از این، مهرماه 1377، یعنی تقریبا پنج سال قبل از آن جلسه مقام معظم رهبری بر اساس بند اول اصل 110 قانون اساسی، «سیاست‌های کلی نظام در بخش شبکه‌های اطلاع رسانی رایانه‌ای» را امضا و...