چرخ‌ها از کار نمی‌افتند

مدیران ارشد اجرایی خواهند گفت که در میانه بحران کووید-19 از نحوه تصمیم‌گیری سازمان‌شان شگفت‌‌زده شدند. تیم‌های مدیریتی که انتخابی غیر از عمل نداشتند افق پیش ‌رو را بررسی کردند، وضعیت در حال تغییر را ارزیابی کردند و بر اساس اطلاعات موجود دست‌به‌کار شدند. همه تصمیم‌ها درست نیستند، اما تصحیح تصمیم‌ها در روند بخشی از عملکرد است و بسیاری تایید می‌کنند که آزادی این حرکت، رهایی‌بخش بود.در دنیای پساپاندمیک مشکل زنده نگه داشتن این انرژی است. همچنان که اقتصاد جهانی بهبود می‌یابد، افزایش تقاضا- که پیش‌بینی شده بود- فرصت‌های بی‌نظیری برای شرکت‌هایی ایجاد می‌کند که آمادگی اقدامات قاطعانه را دارند. با این حال بسیاری از مدیران ارشد اجرایی بر اساس تجربه طولانی‌مدت خود می‌دانند که صرف زمان زیاد برای برنامه‌ریزی و تعمق، اغلب دشمن عمل است. رویکردهای سنتی به راهبرد (استراتژی) یعنی تحلیل روندها، پیش‌بینی‌های دقیق و پرجزئیات و سرسپردگی به «بهترین» عمل مناسب زمانه شدیداً ناپایداری نیست که امروز با آن مواجهیم. این فرایندها به همان اندازه که کند هستند، محتاط هم هستند و روند تغییر جهان را پله‌ای و تدریجی می‌بینند و به دنبال یقین در جایی هستند که قرار نیست هیچ ذره‌ای از اطمینان در آن پیدا شود. ویژگی بارز شرکت‌هایی که مسیر صحیح را در آشفتگی ترسیم می‌کنند این است که از ابهام استقبال می‌کنند و آن را می‌پذیرند؛ آنها سعی نمی‌کنند با نبود قطعیت بجنگند. آنها بر چند مورد نامعلوم که مهم‌اند تمرکز می‌کنند، سناریوهای احتمالی را که ممکن است تحقق یابند ترسیم می‌کنند و نقاط یا علائمی را شناسایی می‌کنند که هشدار می‌دهند باید تغییر جهت داد. در واقع برنامه‌ریزی به بخشی از چرخه «اجرا، نظارت و انطباق» بدل می‌شود که به صورت پویا شرکت‌ را طی زمان به سمت بهترین فرصت‌ها سوق می‌دهد. راهبردی در نبود اطمینان برنامه‌ریزی راهبردی که فرایند را به طور فعال و موثر مبتنی بر سناریو است و آمادگی...