ارزشگذاری ۳۰۰ میلیارد دلاری اوپنایآی و برنامهریزی برای عرضه مدل متنباز
گزارشی از ورج میگوید شرکت اوپنایآی در دور جدید جذب سرمایهگذاری خود به رهبری سافتبنک…
۱۲ فروردین ۱۴۰۴
۱۰ فروردین ۱۴۰۴
زمان مطالعه : ۴ دقیقه
تاریخ بهروزرسانی: ۱ فروردین ۱۴۰۴
کتاب آنالوگ به یک سوال پاسخ میدهد. چرا ما در محاصره صفحه نمایشها و دستگاههای هوشمند امروزی، ارتباط عمیقی با دستگاههای آنالوگ مانند صفحات گرامافون، قلمهای خودنویس، فیلمهای کداک، دوربینهای دارای فیلم و سایر ابزارهای غیردیجیتال احساس میکنیم. رابرت حسن (Robert Hassan) در کتاب آنالوگ (Analog) در این مورد توضیح میدهد.
ما توسط صفحه نمایشها احاطه شدهایم. موسیقیمان به شکل فایلهای دیجیتال ارائه میشود. کلمات مورد نظرمان را در برنامه یادداشت گوشی تلفن همراهمان با ضربه زدن روی صفحه مینویسیم. چرا ما هنوز به دنبال «واقعیت» آنالوگ هستیم؟ رابرت حسن در این جلد از مجموعه کتابهای دانش ضروری انتشارات MIT به بررسی ارتباط عمیق ما با فناوری آنالوگ میپردازد. او توضیح میدهد که تمایل ما به آنالوگ ناشی از چیزهایی است که از گذشته تکنولوژیک خود از دست دادهایم. چیزهایی که در حال دیجیتالی ما وجود ندارد. ما نسبت به چیزی که آن را به صورت نامشخص به یاد میآوریم، احساس واقعیتر، انسانیتر و نوستالژیک داریم. رابرت حسن با بررسی برخی از پیشرفتهای اصلی فناوری آنالوگ، به ما نشان میدهد که با ظهور تکنولوژی دیجیتال چه چیزی را از دست دادهایم.
در طول محتوای کتاب آنالوگ، او در مورد جذابیت فیلم صامت و سیاه و سفید برنده اسکار 2011 با نام هنرمند (Artist) صحبت میکند. همچنین در مورد احیا و تقویت کتابهای غیرالکترونیکی، ساعتهای مکانیکی اولیه که اوقات عبادت را نشان میدادند و ماشین بافندگی قابل برنامهریزی توضیحاتی ارائه میدهد. سایر توصیفات او در کتاب شامل تأثیر ماشین تحریر یا ماشین تایپ بر بهرهوری نیچه، اختراع تلگراف و محبوبیت اولین تلویزیونها با وجود کیفیت بد تصویرشان است.
گذار به عصر دیجیتال با کاهش میزان مشارکت انسانی در رابطه انسان و فناوری همراه است. بنابراین رابرت حسن هشدار میدهد که ما ناخواسته خود را از فناوری آنالوگ و دنیای طبیعی جدا کردهایم. احساس نوستالژی ما به آنالوگ مربوط به آن جنبه های قدیمی است که نشان میدهد ما چه کسی هستیم و چه هویتی داریم.
کتاب آنالوگ میل ما را برای داشتن تجربههای «واقعی» در میان زندگی دیجیتال امروزی بررسی میکند. اما رابرت حسن به این نکته هم اشاره میکند که «نوآوری در یک دوره، اغلب همان تجربه «واقعی» برای دوره بعدی محسوب میشود.»
منابع