سخنرانی TED دیوید کونگ: هوش مصنوعی براساس الگوهای آماری حدس می‌زند

به گزارش پیوست، دیوید کونگ، شعبده‌باز معتقد است فارغ از میزان پیشرفته بودن هر فناوری، کارایی و توسعه آن به وجود انسان‌ها وابسته است. از نظر او این امکانات فرصت و ظرفیت بهره‌مندی انسان‌ها از جهان هستی را افزایش داده است.

جادو مانند معما

دیوید کونگ سخنان خود را با معرفی خود به‌عنوان یک شعبده‌باز و طراح جدول‌های کلمات متقاطع آغاز کرد و توضیح داد: به نظر من، تمام ترفندهای جادویی در واقع نوعی معما هستند، معماهایی که برای فریب دادن ذهن طراحی شده‌اند. او که خود را «عاشق کلمات» می‌نامد، در ادامه به مفهوم «شگفتی» پرداخت و گفت که این کلمه معانی متفاوتی دارد.

او اشاره کرد که وقتی از «شگفتی» (Wonder) به‌عنوان یک فعل استفاده می‌کنیم، معمولاً معنای معمولی و پیش‌پاافتاده‌ای دارد، مانند «نمی‌دانم او برای ناهار چه خورده است» یا وقتی به‌عنوان یک صفت استفاده می‌شود، مانند «این کیک فوق‌العاده است»، باز هم معنای محدودی پیدا می‌کند.

اما وقتی شگفتی» را به‌عنوان یک اسم به کار می‌بریم، آن گاه مفهوم واقعی آن آشکار می‌شود. چیزی که توضیحش دشوار است، چیزی که ذهن ما را به چالش می‌کشد و باعث می‌شود به این فکر کنیم که «آیا این واقعاً ممکن است؟

او به اهرام جیزه به‌عنوان یکی از عجایب هفتگانه جهان باستان اشاره کرد و گفت که این سازه‌ها زمانی برای مردم غیرقابل‌تصور بودند. برای مسافری که از رود نیل بالا می‌رفت و ناگهان با این هرم‌های عظیم روبه‌رو می‌شد، این صحنه چیزی جز یک شگفتی نبود. اما امروزه، با وجود ساختمان‌هایی مانند برج خلیفه که بسیار بلندتر و پیچیده‌تر هستند، کمتر چنین حسی را تجربه می‌کنیم، زیرا می‌دانیم که مهندسان و معماران دانش کافی برای ساختن چنین سازه‌هایی دارند.

آیا فناوری ظرفیت ما برای شگفتی را کاهش داده است؟

کونگ این پرسش را مطرح کرد که آیا پیشرفت‌های فناوری باعث شده‌ که ما دیگر نتوانیم مانند گذشته از پدیده‌ها شگفت‌زده شویم؟ آیا علم و منطق جایگزین حس شگفتی و حیرت شده‌ است؟ سپس در پاسخ به این سوال گفت: نه‌تنها هنوز می‌توانیم شگفتی را تجربه کنیم، بلکه فناوری مدرن به ما امکان می‌دهد که بیش از هر زمان دیگری آن را احساس کنیم.

او با اشاره به پدیده‌هایی مانند رنگین‌کمان و ستون‌های آفرینش در فضا توضیح داد: اگرچه ممکن است ساز و کار علمی پشت این پدیده‌ها را درک کنیم، اما هنوز هم دیدن آنها حس شگفتی را در ما برمی‌انگیزد. برای مثال، ستون‌های آفرینش که ۷هزار سال نوری از زمین فاصله دارند و طول هرکدام پنج سال نوری است، بدون استفاده از تلسکوپ هابل برای ما قابل‌مشاهده نبودند.

بنابراین، فناوری نه‌تنها شگفتی را از بین نبرده، بلکه ابزار لازم را برای مشاهده پدیده‌هایی که پیش‌تر خارج از دسترس بودند، در اختیار ما قرار داده است.

هوش مصنوعی و جادوی خواندن ذهن

در ادامه سخنرانی، کونگ با استفاده از ChatGPT یک نمایش زنده اجرا کرد. او یکی از حاضران به نام فرانسوا را به صحنه دعوت کرد و از او چند سوال ساده درباره خودش مانند محل تولد، غذای موردعلاقه و نام حیوان خانگی دوران کودکی‌اش پرسید. سپس این اطلاعات را وارد ChatGPT کرد و از آن خواست پیش‌بینی کند که فرانسوا سکه‌ای را در کدام دست خود مخفی کرده است. او این آزمایش را سه بار تکرار کرد و هر سه بار، هوش مصنوعی موفق شد که انتخاب فرانسوا را درست پیش‌بینی کند. این نمایش حیرت‌انگیز نشان داد که اگرچه ChatGPT یک مدل زبانی است و مستقیماً قادر به دیدن یا حس کردن محیط فیزیکی نیست، اما می‌تواند با استفاده از الگوهای آماری، انتخاب‌های احتمالی افراد را حدس بزند.

بازی نهایی: پیش‌بینی نام یک کشور

در مرحله بعد، کونگ از فرانسوا خواست که نام یک کشور را در ذهن خود تصور کند، بدون اینکه آن را به زبان بیاورد. سپس او از ChatGPT درخواست کرد که ۴ شخصیت تاریخی را انتخاب کند که هر کدام حرف اول نامشان یک حرف از کشور موردنظر را تشکیل می‌دهد.

نتیجه حیرت‌انگیز بود! وقتی فرانسوا نام کشور انتخابی خود را فاش کرد(دانمارک) کونگ نشان داد که حروف اول نام ۴ شخصیت انتخاب‌شده دقیقاً «D-E-N-M-A-R-K» را تشکیل داده‌ است.

این لحظه باعث شگفتی و تحسین حضار شد، زیرا ترکیبی از علم داده، زبان‌شناسی و روان‌شناسی در کنار هم قرار گرفت تا یک ترفند جادویی را شکل دهد.

کوانگ سخنرانی خود را با این پیام به پایان برد که شگفتی تنها در یافتن پاسخ‌ها نیست، بلکه در خود فرآیند پرسشگری نهفته است. او همجنین گفت:ستون‌های آفرینش، این ابرهای عظیم از غبار ستاره‌ای، مدت‌ها پیش از ما وجود داشته‌اند و مدت‌ها پس از ما نیز باقی خواهند ماند. اما آنها زیبا هستند، زیرا ما خوش‌شانس هستیم که می‌توانیم آنها را ببینیم. زیبایی آنها در دیدن ما نهفته است. هنگامی که با چشمانی شگفت‌زده به جهان نگاه کنیم، پاسخ‌هایی که می‌یابیم مهم نیستند، بلکه سوالاتی که می‌پرسیم به زندگی ما معنا می‌بخشد.

او در ادامه گفت: هر فناوری، هرچقدر هم که پیشرفته باشد، بدون انسان‌هایی که در مرکز آن هستند، بی‌معناست. این ما هستیم که این امتیاز ویژه را داریم که با نگاهی تازه به جهان بنگریم، پرسش‌های بزرگ بپرسیم و ظرفیت شگفتی را حفظ کنیم.