امضاهایی که همه چیز را از ما می‌گیرند

موافقت‌نامه‌هایی که هنگام استفاده از خدمات حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات، با بی‌دقتی و عجله فراوان، مورد تایید خود قرار می‌دهیم، شامل بندهایی است که می‌توانند حریم خصوصی یا مالکیت فکری ما را تهدید کنند. با وجود اینکه بارها در زمینه طولانی بودن یا تخصصی بودن ادبیات این موافقت‌نامه‌ها صحبت شده، اما گویا سود شرکت‌های ارتباطاتی در این است که از همین آب گل‌آلود ماهی خود را صید کنند. ریچارد آزیکاری، نویسنده سایت ای‌کامرس تایمز، این موضوع را دستمایه یک گزارش انتقادی علیه کامکست، شرکت بزرگ ارائه‌دهنده خدمات اینترنت، گوگل و فیس‌بوک، کرده است. کامکست (Comcast) و گوگل می‌توانند محتوای ایمیل‌های کاربران خود را منتشر کنند موافقت‌نامه شرایط استفاده از سرویس‌های اینترنتی کامکست (یک شرکت ارائه‌دهنده خدمات اینترنت در ایالات متحده) به این شرکت و شرکت‌های وابسته اجازه می‌دهد به بازتولید، انتشار، توزیع و نمایش محتوای فرستاده‌شده توسط مشترکین خود با استفاده از سرویس‌های اینترنتی این شرکت بپردازد. رندی آبرامز (تحلیلگر امنیت نت) مشکلات و دغدغه‌های موافقت با این موافقت‌نامه‌ها را این‌گونه بیان می‌کند: در تنظیم این موافقت‌نامه‌های شرایط استفاده از سرویس‌های اینترنتی، از مفاهیم و لغاتی استفاده می‌شود که معانی آنها بسیار وسیع و گسترده‌اند و همین امر سبب نگرانی است. ارائه‌دهندگان خدمات اینترنتی مقید به حفظ حریم خصوصی نیستند و در این زمینه هیچ محدودیتی بر آنها اعمال نمی‌شود. شرایط مذکور در این موافقت‌نامه‌ها ممکن است شامل اطلاعات حساس و محرمانه‌ای نیز بشود که شرکت‌ها توسط این سرویس‌ها منتقل و ارسال می‌کنند. در مقابل سخنگوی شرکت کامکست (جنی مویر) گفته: «ما هیچ محتوایی را با سوءنیت تصرف نمی‌کنیم، بلکه در آخرین بازبینی‌ای که در موافقت‌نامه‌های استفاده از سرویس‌های اینترنتی خود انجام دادیم این مساله را به صورت شفاف تصریح کردیم که مشتریان به کامکست اجازه می‌دهند تنها به انتقال و ارسال محتوایی اقدام کند که مشتری قصد ارسال آن را دارد.» کامکست در این مورد تنها نیست موافقت‌نامه...