دولت اینترنت را نخواهد کشت، حتی اگر بخواهد

نشریه هاروارد لا ریویو، یکی از معتبرترین نشریات حقوقی جهان که البته به صورت دانشجویی اداره می‌شود، در شماره‌های اخیر خود چند مطلب را به بحث در مورد حقوق و اینترنت اختصاص داده است. در اینجا چکیده‌ای از آن مطالب را خواهید خواند با این توضیح که برای خوانایی بهتر متن از ترجمه متعهدانه صرف نظر شده و صرفاً گزارشی از ایده هر مقاله نوشته شده است. در دومین مقاله، پائول اوهم (Paul Ohm)، استاد حقوق دانشگاه جرج تاون، در مورد مخالفت‌های همیشگی با قواعدگذاری در زمینه ارتباطات و به طور خاص، اینترنت می‌گوید. دولت در معنای عام خود (یعنی حاکمیت) همواره برای شهروندان موجودی مزاحم بوده که وجودش به خاطر منافع مهمی که از آن صیانت می‌کرده ضروری بوده است. در این چارچوب فکری، دولت همان پدر بداخلاقی است که هیچ کس او را دوست ندارد ولی همه می‌دانند که او نان‌آور خانه است و ضامن بقای خانواده و البته صیانت‌گری خوب از امنیت و حریم آن. بر همین اساس است که دخالت دولت، همواره امری نکوهیده شناخته می‌شود. بسیار در زبان مردم عامی شنیده‎ایم که می‌گویند اگر دولت دست به هیچ کاری نزند، به عنوان مثال، عبور و مرور در خیابان ساده‌تر است، چرا که مردم خودشان بلدند امورات‌شان را رتق و فتق کنند. با این حال چنین چیزی ممکن نیست و دولت‌ها به صورت خوش‌بینانه از سر انجام وظایفی که بر عهده دارند، مثل تامین امنیت یا تنظیم روابط بین بازیگران اجتماعی و به صورت بدبینانه از سر میل خود به توتالیتاریسم -که تلاشی است برای دست‌اندازی به همه حوزه‌های خصوصی یا عمومی- به دخالت می‌پردازند. یکی از حوزه‌هایی که اخیراً به دلیل تاثیر بالای آن در زندگی شخصی و اقتصادی مردم مورد توجه دولت‌ها قرار گرفته شده، حوزه ارتباطات و به طور خاص اینترنت است که دولت با مقررات‌گذاری در آن تلاش می‌کند به وظایف اصلی...