متا مجوز استفاده از هوش مصنوعی برای اهداف نظامی آمریکا را صادر کرد
متا روز دوشنبه اعلام کرد که آژانسهای دولتی آمریکا و پیمانکاران حوزه امنیت ملی میتوانند…
۱۵ آبان ۱۴۰۳
۱۴ فروردین ۱۴۰۱
زمان مطالعه : ۵ دقیقه
رویداد جهانی پازلدی ۲۰۲۲ تلاش کرد با هدف تقویت رویکرد درک و حل مساله و خلاقیت در حوزه برنامهنویسی، علاقهمندان حل مساله و برنامهنویسی را دور یکدیگر جمع کند.
به گزارش پیوست، نیما سالارکیا، بنیانگذار این رویداد ۲۰۲۲، گفت: «دستاورد شرکتکننده در پازلدی تجربه یک روز خاص و متفاوت و به چالش کشیدن و افزایش مهارت حل مساله است و در صورت حل معماها گواهی معتبر از دانشگاه هاروارد دریافت میکنند.»
او ادامه داد: «بعد از شیوع کرونا پازلدی به صورت آنلاین در سراسر جهان از جمله ایران برگزار شد اما رویداد پازلدی به صورت آنلاین لطفی نداشت. بالاخره در سال ۲۰۲۲ با کاهش همهگیری کرونا و واکسیناسیون سراسری، پازلدی به صورت حضوری و آنلاین برگزار شد تا علاقهمندان برای حل مساله و شبکهسازی دور یکدیگر جمع شوند.»
حسن قلیچخانی، مدیر ارشد اجرایی دورههای CS50، نیز درباره پازلدی ۲۰۲۲ گفت: «تیمCS50 قصد دارد برنامهنویسی را به صورت اصولی آموزش دهد و بنیانگذاران آن معتقدند یکی از مهمترین مهارتهای یک برنامهنویس تفکر الگوریتمی و حل مساله است. پازلدی این مهارت را در افراد علاقهمند تقویت میکند. بهعلاوه با شرکت در این رویداد افراد ارتباطات و شبکهسازی خواهند کرد که زمینه رشد افراد است و در دنیای امروز مهارت مهمی به شمار میآید.»
سالارکیا، بنیانگذار CS50 ایران، در مورد حامیان دورههای برگزارشده گفت: «در دوره اول حامی نداشتیم و در دورههای بعدی ویکست، ابرآروان، پادیوم، نیک پرداخت، لحظه نگار بودند. از دوره زمستانه ۱۴۰۰ مجموعه کارو استودیو شروع به همکاری با تیم CS50 ایران کرد و اکنون یکی از برگزارکنندگان پازلدی ۲۰۲۲ است.»
تیم CS50 ایران قصد دارند سایر رویدادهای مرتبط با این حوزه را نیز برگزار کنند؛ همچنین رونمایی از ترجمه کتاب تیم گیگ و رونمایی از رسانه داکبورد و مدرسه برنامهنویسی از دیگر اتفاقات افتتاحیه پازلدی ۲۰۲۲ ایران بود.
سالارکیا درباره برگزاری دورههای دیگر مشابه پازلدی گفت: «سایر رویدادهای CS50 از جمله موویتایم، نمایشگاه و غیره نیز در ایران برگزار خواهد شد. البته یک دوره نمایشگاه در ایران برگزار شده است.»
این رویداد همزمان با هاروارد و سایر نقاط جهان با حضور ۶۰۰ شرکتکننده حضوری و هزار شرکتکننده آنلاین برگزار شد. شرکتکنندگان تا دوشنبه ۱۵ فروردین فرصت دارند پاسخ پازلها و چالشها را برای دانشگاه هاروارد ارسال کنند.
میلاد نوری، همبنیانگذار توکان و برنامهنویس، در ادامه این رویداد در پنلی که در رابطه با انتقال تجربه درباره چالشهای پروژه کاری و ارائه راهکارهای خلاقانه برگزار شد، با بیان اینکه هنر حل مساله پیدا کردن راهکار مناسب برای مسالهای است که وجود دارد، گفت: «این موضوع در لایه آخر به لایه فنی میرسد. ما راهکار طراحی محصول ارائه میدهیم و زمانی که در تیم پیاده میشود، قبل از برنامهنویسی، گروه فنی تصمیم میگیرند که از چه تکنولوژیای استفاده کنند.»
او ادامه داد: «به عنوان مثال، فیشینگ در حال حاضر یک مساله است و اگر شما بخواهید آن را پیادهسازی کنید، اول باید در نظر بگیرید که با چه ابزاری میتوان جلوی آن را گرفت و تیم فنی درباره آن تصمیم بگیرد. این در حالی است که بسیاری از برنامهنویسان حل مساله را از لایه فنی شروع میکنند و این باعث میشود هنر حل مساله آنها به صورت عمومیتر تقویت نشود.»
در ادامه این پنل، آرش برهمند، سردبیر ماهنامه پیوست، از افشین محمدی، همبنیانگذار گروه پیکو دیزاین و طراح محصول، پرسید توانایی حل مساله در فضای کار به چشم تمرد و شورش دیده میشود که چرا اعضای تیم روی پروژه اصلی متمرکز نیستند. در چنین فضایی اینکه در رویدادهای اینچنینی از افراد خواسته میشود در حل مساله نوآوری داشته باشند اما فرهنگ فضای کار این نباشد، تضاد ایجاد نمیکند؟
محمدی در پاسخ به این سوال گفت: «اولین موضوعی که در تیمهای ایرانی پیش میآید این است که زمان خیلی محدودی برای حل مساله در نظر میگیرند و افراد مجبورند در زمان کمی راهحلی برای آن مساله پیدا کنند.»
او ادامه داد: «مساله این است که قبل از اینکه به سراغ راهحل برویم باید بفهمیم مشکل چه بوده تا برای آن راهحل پیدا کنیم. ما افراد متخصص و خلاقی داریم و ممکن است برای آن مشکل راهحلهای متفاوتی بدهند اما چون آن مساله را کامل نفهمیدهاند آن راهحل به خطا میرود.»
به گفته محمدی، برخی اوقات صاحب محصول سعی میکند به جای بیان کردن مشکل و سپردن حل مساله به متخصص، با راهحل وارد شود و این باعث میشود همه راهحلهایی که گروه مربوطه ارائه میکنند در همان چارچوب باشد و فراتر از آن نرود.
ایمان انصاریفر، همبنیانگذار کاروتک استدیو و طراح محصول، در ادامه در مورد دیده شدن تعامل فکری بین گروه و دیده شدن همه راهحلها گفت: «ما قبل از وارد شدن به پروژه اصلی، برای اجرا کردن نیاز پروژه در فضای دیزاین، زمانی را از کارفرما میگیریم و تا وقتی طراحی تمام نشده است به هیچ عنوان وارد فضای توسعه نمیشویم.»
او در پایان توضیح داد: «ضعف دیزاینرها این است که هیچ روایتی در پشت طراحی خود ندارند و بعد از تحویل، کارفرما ممکن است از آن طرح ایراداتی بگیرد اما اگر پشت طراحی داستانی وجود داشته باشد، کارفرما آن را میبیند و میبیند که اگر قصد تغییر داشته باشد، روایت هم تغییر پیدا میکند. به همین دلیل است که ما در فرایند طراحی، این چالش را با کارفرما نداریم.»