وزیر ارتباطات: مدرنترین مراکز داده در مشهد افتتاح می‌شود
وزیر ارتباطات که به مشهد سفر کرده است، در بازدید از پروژه اَبر دولت از…
۳ آذر ۱۴۰۳
در پنل نهمین گردهمایی سالانه چارگون مطرح شد
سرمایه‌گذاری روی نرمافزار برای دولتی‌ها لاکچری حساب می‌شود
۷ دی ۱۳۹۸
زمان مطالعه : ۴ دقیقه
«دست شرکت‌های خصوصی برای سرمایه‌گذاری روی نرمافزار از شرکت‌های دولتی بازتر است.» این جمله‌ایست که قائم‌مقام مدیرعامل شرکت مهندسی و ساختمان صنایع نفت،حامد وزیری هامانه، در پنل گفتگوی فعالان حوزه فناوری اطلاعات مطرح کرد. این پنل که با مدیریت آرش برهمند، سردبیر ماهنامه پیوست و جمعی از فعالان حوزه آی‌تی برگزار شد؛ به علل عدم حضور پررنگ شرکت‌های نرم‌افزاری در سطح کلان کشور پرداخت.
به‌گزارش پیوست، حامد وزیری در پاسخ به این سوال که چرا شرکت‌های نرم‌افزاری در ایران در بین شرکت‌های برتر دیده نمی‌شوند گفت: «شاید در بخش خصوصی سرمایه‌گذاری در پیاده‌سازی نرمافزار سازمانی یک موضوع جا افتاده باشد اما در بخش دولتی سرمایه‌گذاری در این زمینه همچنان یک موضوع لاکچری حساب می‌شود. علاوه بر آن سازمان‌های کارفرمایی ما به ازای پولی که برای خرید نرمافزار پرداخت می‌کنند سرویس ملموس دریافت نمی‌کنند.»
وزیری ادامه داد: «شرکت‌های خصوصی به این رشد فکری رسیدند که هزینه‌ها در بخش آی‌تی نوعی سرمایه‌گذاری است. اما در شرکت‌های دولتی باید برای تغییر در این زمینه اصرار کرد. چرا که تصمیم‌گیری معادل هزینه است و این هزینه در سازمان‌های دولتی بر پایه کمترین قیمت گرفته می‌شود.»
رضا سرخوش، مدیرعامل شرکت فناوری اطلاعات کیسون، در جواب به این سوال که آیا سازمان‌های ما پذیرای تغییرات از سوی شرکت‌های نرم‌افزاری بیرونی هستند یا خیر، گفت: «ما باید ببینم که سازمان‌ها برای چه چیزی ارزش قائلند و حاضر به هزینه هستند.» به عقیده سرخوش نگه‌داری اطلاعات در شرکت‌های ایرانی جایگاه خودش را پیدا نکرده است. او افزود: «متاسفانه اطلاعات یا استفاده از داده‌های باکیفیت داخل سازمان‌ها موضوع جدی نیست.»
سرخوش در جواب به این سوال که چرا وقتی پای شرکت خارجی به میان می‌آید همان مدیری که برای استفاده از خدمات شرکت نرم‌افزاری ایرانی هزینه نمی‌کرد حاضر به هزینه می‌شود گفت: «باید اعتماد به وجود بیاید. یک شرکت نرم‌افزاری که تازه شروع به کار کرده را در کنار یک شرکت نرم‌افزاری که ۲۰سال تجربه و قدمت دارد در نظر بگیرید؛ شاید محصول شرکت جدید به‌روز‌تر و کارآمدتر هم باشد اما چیزی که آن شرکت ۲۰ساله را متمایز می‌کند همان تجربه موفق یا Best Practice است.» سرخوش ادامه داد: «مساله تنها نرمافزار نیست. ما در کنار تکنولوژی، آدم‌ها، فرآیند عملکرد و اطلاعات را داریم. این چهار موضوع در کنار هم باعث ایجاد ارزش افزوده برای سازمان می‌شود.»
به گفته سرخوش یک عده به اشتباه فکر می‌کنند شرکت‌های خارجی تجربه بهتری دارند؛ در صورتی که کار با نرم‌افزار‌های خارجی مشخص می‌کند که نیاز‌های بومی ما در نرم‌افزار‌های داخلی پیاده سازی راحت‌تری دارند.
مرضیه پنبه‌ئیان، عضو هیات مدیره شرکت سکه، در جواب به این سوال که چرا هنوز عقد قرارداد با یک پیمان‌کار ایرانی برحسب تجربه موفقش موضوع ملموسی نیست، گفت: «در سازمان‌های دولتی انتخاب پیمان‌کار یک فرآیند خیلی سخت است و در چارچوب آیین‌نامه مناقصات صورت می‌گیرد. البته که می‌شود به سوابق یک پیمان‌کار امتیازاتی داد اما میزان این امتیاز آنقدر نیست که در تغییر آن انتخاب اثر مثبت بگذارد.»
پنبه‌ئیان در ادامه صحبت‌های قبلی اعضای پنل گفت: «برای اعتماد کردن مدیران و سازمان‌های دولتی به شرکت‌های نرم‌افزاری داخلی ما نیاز به گذر زمان داریم تا این شرکتها قدرت خودشان را نشان دهند. تا ۳۰ سال پیش در حوزه کوربنکینگ، شرکت شاخصی نداشتیم اما حالا چندین شرکت قوی حضور دارند.»
فرشاد خون‌جوش مدیر مرکز فناوری اطلاعات و ارتباطات دانشگاه شیراز در جواب به این سوال که چرا سازمان‌ها باوجود فرصت برابر برای پیمان‌کار داخلی و خارجی، حاضر به استفاده از سرویس داخلی با تجربه بومی نیستند، گفت: «متاسفانه مدیرانی با ذهن‌های بسته داریم که خود در صنعت آی‌تی حضور ندارند اما تصمیم‌گیرنده اصلی در خریداری نرم‌افزار‌ها هستند.» خون‌جوش توضیح داد: «برای حل این مساله باید مدیران را متقاعد کرد که تجربه و صنعت لازم در حوزه نرمافزار داخلی وجود دارد. اما برای این کار رتبه‌بندی شفاف و بنچمارک قابل قبولی از این شرکتها و نرم‌افزار‌ها وجود ندارد.»
شاهین طبری رئیس هیات مدیره شرکت چارگون نیز گفت: «توسعه نرمافزار هیچ‌گاه دغدغه مدیران در سطح کلان کشور نبوده است و هیچ‌گاه این تفکر وجود نداشته که توجه به تکنولوژی می‌تواند در رشد ناخالص داخلی کشور تاثیرگذار باشد.»
طبری ادامه داد: «وقتی این موضوع استراتژی اصلی یک دولت قرار گیرد، بحث کپی‌رایت خود به خود شکل می‌گیرد اما اگر به این موضوع بها ندهیم به نرمافزار به چشم یک محصول کپی و رایگان نگاه می‌شود و این تفکر در سازمان‌ها به وجود می‌آید که چرا باید برای خرید نرمافزار پول پرداخت کنم.»
طبری در انتهای صحبت‌هایش به این مساله اشاره داشت که اگر یک اراده ملی وجود داشت و روی صنعت آی‌تی سرمایه‌گذاری بزرگ‌تری صورت می‌گرفت، هم به حفظ بیشتر سرمایه بزرگی به نام نیروی انسانی کمک می‌شد و هم سهم بزرگ‌تری در تولید ناخالص ملی به وجود می‌آمد.
ارسال دیدگاه