روزی را بــه خاطــر مــی آورم کــه هنــوز نوجــوان هــم سال داشــتم. همراه خانواده ۱۰نبودم. شاید حدود در دشــتی وســیع نشســته بودیــم و یــک آنتــن بزرگ مخابراتــی از دور خودنمایی می کــرد. آنتنی مدور با قطری زیاد که انگار دست هایش را برای به آغوش گرفتنــم بــاز کرده بــود. نتوانســتم در برابر وسوســه از نزدیــک دیدنــش مقاومــت کنــم. پــس دویــدم تا جایــی که فنس هــا اجازه می داد. خاطــره آن آنتن در ذهنــم ماند تــا یــک روز نیمه تعطیــل بهــاری که پای صحبت هــای محســن خوانســاری نشســتم. حــالا ســالگی ندارم ۴۰در حالــی کــه فاصلــه چندانــی بــا می دانم آن آنتن، گیت وی ایران بوده اســت. آنتنی کــه نصــب آن داســتانی شــنیدنی دارد، داســتانی کــه تصــورم از خوانســاری را تغییــر داد. تــا پیــش از گپ وگفت مــان او را دومین مدیر امور ارتباط ســیار ایــران می دانســتم. مدیــری کــه تلفــن همــراه را بــه دســت ما رســاند؛ اما حالا محسن خوانســاری برای من مــردی اســت کــه از پــس لینک هــای مایکروویو و آنتن هــای مخابراتــی بــه تلفــن همراه رســید و همه اینها به زعم من از عشق او به فوتبال آغاز شد.   داستان زندگی محسن خوانساری از اول فروردین ۱۳۲۸ در اهواز آغاز می‌شود یا شاید دو روز زودتر. او متولد ۲۸ اسفند ۱۳۲۷ است اما شناسنامه‌اش را ۱/۱/۲۸ گرفته‌اند. از قول پدرش می‌گوید یک دو جین جوراب ابریشمی کادو داده‌اند تا تاریخ تولد را دو روز جابه‌جا کنند. حالا چرا کسی نمی‌داند. محسن فرزند دوم و اول است. پیش از او پسری بوده است که حدود یک سال پس از تولد فوت شده و بدین ترتیب فرزند دوم تبدیل به فرزند اول شده. پدر او متولد اصفهان از جمله افرادی بوده است که به عنوان مکانیسین نساجی از سوی آلمانی‌ها آموزش دیده. او مدتی در اصفهان در یکی از کارخانه‌های نساجی مشغول فعالیت می‌شود و پس از آن به امید...